In de zorgsector belanden betekent wachten.
Dat begint al voordat je het ziekenhuis in bent. File voor de parkeergarage.
Dan wachten bij de aanmeldbalie. Wachten bij de afdeling. Een uur na aankomst is het, als ik op mijn kamer ben.
En dan dus weer wachten. Ben je dan net lekker aan het wachten, wordt je ruw onderbroken door allerlei mensen die allerlei vragen stellen die allemaal al een keer gesteld zijn. Co-assistenten die onderzoekjes doen. (Voor de resultaten? Of voor het oefenen?)
Een lieve mevrouw die lunch komt brengen. Dat dan weer wel. En gratis internet.
In de zorsecor zijn betekent ook een nummer zijn. Hoe aardig ze allemaal ook zijn. Voor deze mensen ben ik geen Jacob Jan. Voor deze mensen ben ik een patient.
Als ze me nu een beetje met rust laten vermaak ik me wel. Ik heb boekjes bij me en het gratis internet, met televisie (#WISDM vanavond) hangt boven mijn bed.
Veel.. ja wat zeg je eigenlijk. Succes, sterkte, plezier, euh… morgen. Wat je wilt lezen en nodig hebt. succes vind ik raar om te zeggen, daar ga je toch gewoon vanuit. Sterkte. tja, het genezingsproces is misschien wel een beetje pijnlijk maar je ondergaat deze ingreep toch wel heel bewust. Plezier is ook niet echt een goed woord, hoewel ik op de OP zaal nog lag te grappen met de verpleegsters. In ieder geval, op een geslaagde operatie en ik ben zoooo benieuwd naar hoe dat moet zijn tweezijdig CI!
Geniet in ieder geval van je boeken en de rest! Ik zal aan je denken morgen!
dank je. verpleegsters, en voedingsassistenten zijn gezelliger dan co-assistenten en artsen.
ik had er net eentje die wel heel badinerend vroeg “wat gaan we morgen doen?”
had ik nog net gelezen voor ik weg moest: ik heb mijn wachttijd in het UMC en in de auto (file…) wat gebruikt om inspirerende opmerkingen terug te maken bij zoiets.
-Als u dat al niet weet, wat doe ik hier dan
-lobotomie volgens mij.
-wakker worden.
-feestje bouwen
-ziektekosten verbrassen
etc.
Jammer dat veel van dat soort mensen arts worden. Vorige week had ik (voor iets anders) juist een HELE fijne NORMALE chirurg. een verademing!
Wachten is NOOIT leuk, en toch altijd INSPIREREND. Gezien het feit dat hier weer een leuke blogpost staat. In ieder geval, zo’n operatie is altijd spannend. Gaat goed komen, moet wel, hoop ik. Ik vind het ontzettend knap dat je voor een tweezijdige CI gaat. Dat is niet niks, en volgens mij komt dit ook niet vaak voor.
Foei voor degene die deze achterlijke vraag stelde, excuus voor mijn taalgebruik in deze zin. Fijne avond.. Relax ze.. 🙂