Ik denk deze dagen vaak aan Richard.
Als voorbeeld.
Want hij doet dat dus gewoon.
Zichzelf verkopen.
Zonder kunstjes. Zonder valse schaamte. Zonder dubbele bodems.
Wat ik het mooiste vind, is dat de boodschap die ik kende van esoterisch Nederland, uitgedragen wordt door een simpele Brabo.
Iemand die meer weg heeft van Andre Hazes, dan van de Dalai Lama.
Wat ik nóg mooier vind is dat hij geen Emile Ratelband wordt.
Dat gevaar ligt op de loer. Maar Richard keert dat doordat hij pauzes inlast. Af en toe de zaak helemaal stil legt. Ik lees dan op zijn blog dat hij elke keer weer bij zichzelf terug komt. Zichzelf durft te bevragen.
Dat laatste leer ik trouwens niet van hem, dat kan ik wel. Ik vind het wel erg mooi dat hij die twee dingen, die in mijn hoofd uitersten lijken, combineert.
Dat andere, dat verkopen, dat wil ik heel graag leren. En ik ben al op weg. Ik ben al verder dan ik ooit geweest ben. Ik begin bijvoorbeeld door te krijgen dat die ‘uitersten’ aan elkaar gelijk zijn. En ik heb geeneens een training bij hem gevolgd.
hi hi, ik zal geen ketelaartje doen, maar moest wel even aan m denken… uitersten zijn volgens mij echt niet aan elkaar gelijk, maar liggen – door de bocht genomen – tegen elkaar aan, vandaar #einsteintjerevised
daar dacht ik ook aan.
maar het voelt voor mij anders
deze uitersten zijn twee verschijningsvormen van het zelfde. daarom koos ik bewust voor deze formulering.
Ja, er is over nagedacht.
RT @jjvoerman: van wie ik leer: @richardvankray : http://t.co/Pa1EOCb4