Omdat ze luistert, stil staat, en verhalen vindt van bijzondere mensen. En vervolgens die mensen een podium geeft.
En een hart.
En dan lees ik in haar laatste blog dat ze daarbij misschien wel over haar eigen grenzen gaat.
En dan zou je kunnen denken dat het juist een valkuil is, zo’n groot hart. Dat je het gevaar loopt je te laten gebruiken. Dat je te goed bent.
Nee.
Een hart kan nooit te groot zijn. Een mens kan nooit te goed zijn.
Dit is een hele bijzondere kracht van Mary, een oerkracht.
En die grenzen die leert ze heus wel kennen. En dan zul je zien dat een Mary mét grenzen nog steeds een grenzeloos groot hart heeft, een hart dat nóg meer mensen bereikt.
Mooi. Allebei.