The Zen of attraction, deel 2

Martine Bakx ( @artoek )  nodigde mij uit om van gedachten te wisselen over de Zen of Attraction.

Omdat deze blogpost van Kitty ons beiden aansprak. Omdat we beiden, net als Kitty, getroffen werden door de 14 punten van Thomas J. Leonard.

 

Ik doe mee, omdat ik er gedachten over heb, over marketing, en over hoe dat wel en niet zou moeten.

Disclaimer:

Eén (of meer) van mijn gedachten klopt niet. Want ik verkoop niet. Niet veel, tenminste. Lees mijn verhaal dus niet als een how-to. Je mag het als zoekplaatje zien. Als je erachter komt wat er niet klopt hoor ik het graag.

Oh, en nog een opmerking:

Zen is heel mooi, maar soms heb ik het gevoel dat het een half verhaal is. Als een soort Yin, waar ook de Yang nog bij hoort. Zen is de rust, maar voor creatie is ook de onrust nodig. Zoiets. Ik beperk me in deze serie tot de Zen-kant van de zaak, want die levert voor mij genoeg op

Daar komen ze dan. Ik doe er twee tegelijk, dan ben ik een week bezig. Zowaar een serie!

Het werkt zo. Op mijn site staan mijn overwegingen.

Op de site van Martine zul je haar overwegingen zien verschijnen met mijn opmerkingen.

 

3. Bied niets aan

Oké. Watch it.

Hier ga ik flink projecteren. Trek geen schoenen aan als je dat niet wil, zelfs niet als ze passen.

Niet boos worden, je bent gewaarschuwd.

Ik ben gaan trainen omdat ik het licht zag in een training en ik zelf dat licht voor anderen wilde zijn. Ik vermoed dat dit voor veel coaches geldt, en zoals gezegd, misschien projecteer ik dat alleen maar.

Vanuit die zendingsdrang vond ik dat ik mensen iets moest aanbieden. Hoe harder ze niet wilden hoe harder ze het nodig hadden. Ik zag in trainingen vaak hoe mensen vast zaten, en een duwtje nodig hadden. Ik vond mezelf destijds een laffe trainer omdat ik dat duwtje vaak niet durfde te geven. Achteraf ben ik daar blij om. Mij lafheid was geen zacht heelmeesterschap. Mijn lafheid was voorzichtigheid, en respect voor het tempo van de ander.

Dat duwtje, daar moet om gevraagd worden. Door mensen die daar aan toe zijn. Dat duwtje moet je niet aanbieden, en zeker niet in combinatie met een lekkere belofte. Toch zie ik dat veel gebeuren. En ja, dit is misschien weer die projectie waar ik het al over had.

Maar  . . .  als mensen om er vragen, moeten ze wel eerst weten dat het er is.

Er is dus kennelijk een subtiel verschil tussen aanbieden en laten weten dat het er is. Ik vermoed dat dit een verschil is in intentie. Aanbieden in de zin van klaarzetten, en wachten of iemand het op pakt, daar lijkt me niks mis mee.

 

Commentaar Martine:

Wat omschrijf je dat weer krachtig! Ik worstel daar mee. Omdat ik graag meer website-checks zou willen verkopen. Omdat ik het analyseren van een site één van de leukste dingen vind om te doen. Maar ik wil niet pushen. Klanten moeten het zelf willen. Klanten moeten het ook nodig hebben omdat ik natuurlijk wel nog verbeterpunten moet kunnen vinden (alhoewel perfecte sites niet bestaan, er is altijd wat). Het moeten tevens klanten zijn die tegen mijn directe aanpak bestand zijn, waar ik geen tijd verspil omdat ik verbeterpunten diplomatiek moet omschrijven.

Duwen heeft inderdaad geen zin. Maar beter en vaker laten weten dat het er is. Dat is een goede!

 

4. Verwacht niets.

Verwachting is geplande teleurstelling. Verwachting haalt mijn concentratie weg bij waar ik nu mee bezig ben. Als ik meer geniet van waar ik mee bezig ben, heeft dat invloed, denk ik. Wat ik beleef is dan intenser, wat ik maak is dan mooier. Het wordt meer waard voor anderen.

Dat is een mooie manier van groeien. Als cirkels rond een steen die je in het water gooit.

De serie, die ik nu schrijf is voor een groot deel voortgekomen uit dit principe. Ik ben ingegaan op een uitnodiging, en was nieuwsgierig naar waar het me zou brengen. Niet de verwachting om een blockbuster te schrijven, maar het plezier in de zoektocht zelf is hier de motor.

Toch ben ik me hier erg bewust van het halve verhaal.

Want verwachting is ook een motor. Mijn theatershow komt er niet zonder verwachtingen. Terwijl ik ook heel erg voel, dat als ik daar té veel mee bezig ben, ik mezelf vast zet, en het niet gaat stromen. Mooi spanningsveld.

 

Commentaar van Martine 

In een flow geraken door het bezig zijn. Geen afleiding door te denken wat het zal brengen of moet opleveren. Daar komen de mooiste dingen 

uit voort. Het uitwerken van iets dat in je hoofd zit is iets anders dan verwachting. Zelden krijg ik het zo op papier zoals ik het voor ogen heb.

>> GA NAAR DEEL 3 >>