Randy Newman – Good old boys 1974

Een plaat uit de kast van mijn ouders.
Als kind groei je op met de muzieksmaak van je ouders.
Mijn moeder draaide Mozart, en mijn vader vooral Bach. Mozart vond ik te druk en te tierelierig. Die trompetten van Bach vond ik wel mooi. Vooral omdat ze op de hoes zo mooi blinkend in het rood fluweel lagen, en zo helder klonken dat het engelentrompetten leken.. De cantates vond ik minder. Gegil vond ik dat. Het verplichte jaarlijkse luisteren naar het Weinachtsoratorium en de Matheus Passion vond ik ook een hele opgave.
Wat vreselijk jammer dat ik beiden te laat leerde waarderen. Het Weinachtsoratorium heb ik nog in een concertzaal meegemaakt. Van de Matheus Passion heb ik maar weinig kunnen genieten voordat het te laat werd.
Wij hadden ook “hippe” elpees in huis. Via jongere vrienden/collega’s van mijn ouders aan komen waaien. Vooral mijn moeder wilde die nog wel eens opzetten. Mijn vader was eigenlijk alleen te porren voor “Streets of London” van Ralph McTell. Daar kon hij bijna net zo lyrisch over zijn als over een cantate van Bach.
De elpees die het meest gedraaid werden waren van Cat Stevens en Randy Newman. Mijn moeders lieveling was “Morning has Broken” van Cat Stevens.
Randy Newman hoorde thuis in het rijtje “interessante” artiesten.. Zijn teksten zijn zeer satirisch, maar dat snapte ik toen nog niet. Wel had ik door dat de volwassenen dit “grappig” en “goed” vonden. In dat rijtje artiesten pasten Wim Kan, Victor Borge¹, en later Koot en Bie. Er werd altijd met aandacht naar geluisterd en om gegrinnikt. Wat hielp was dat de teksten op de hoes stonden. Ik leerde gaandeweg Engels en songteksten werden minstens zo belangrijk voor me als de muziek.
Ik bleef Randy Newman volgen, vooral vanwege zijn teksten.
“Rednecks” bijvoorbeeld met mooie eigenspot, maar ook bijtende kritiek op links-intelectuele yankees.
Down here we’re too ignorant to realize
That the North has set the nigger free
Yes he’s free to be put in a cage
In Harlem in New York City
Dat de muziek ook heel mooi was ontdekte ik pas nadat ik “Marie” hoorde in een cover van Joe Cocker. Ik zocht meteen het origineel op. Beide versies zijn erg mooi. Die van Newman is minder gepolijst en dat maakt het, zeker in combinatie met de tekst, mooier.
I’m drunk now baby
but I’ve got to be
I never could tell you
what you mean to me
I loved you the first time I saw you
and I’ll always will love you Marie
Een liefdesverklaring waar je kippenvel van krijgt.

¹ Voor wie hem niet kennen, Borge was een pianist/grappenmaker in een stijl die Hans Liberg later zou gebruiken