Label: Jethro Tull

De elpee die ik heb is Broadsword and the Beast.

Lekkere muziek, dat wel. Stampende, bombastische rock met de dwarsfluit die lucht geeft. Broadsword, Beastie, en The Clasp zijn mijn favorieten.

In “The Clasp” zit steeds zo’n mooi aanloopje: afraid to make ….the Clasp.
Vooral de kloppende, roffelende drum is zo mooi.

Maar eigenlijk wil ik het hebben over Aqualung, en die heb ik op CD. Pas veel later gekocht dus.

Kees Wagtmans heeft me kennis laten maken met deze Elpee.

Locomotive breath kende ik al. Nog nooit paste een titel zo mooi bij de muziek. Je hoort de locomotief. De dwarsfluit stoot als stoom de stuwende gitaren voort.Maar laat ik je meenemen naar Hoevestein 11B. Een afdeling op een studentenflat in Wageningen.   Een van de sterflats aan de rand van Wageningen.

uitzicht uit mijn kamer

Studentensfeer, begin jaren 80. Wageningers waren over het algemeen van het alternatieve en wereldverbeterende soort. Geen “lullo’s achtige” toestanden, maar discussies over wereldvraagstukken tot diep in de nacht. Of elkaar laten delen in muziek. Gitaarspelen of luisteren.

ik met mijn gitaar

Hart van de studentenkamer was de stereo installatie. Vaak met een glimmende Akai met zo’n grote glanzende draaiknop voor het volume. Zo eentje die voelbaar in hele kleine trapjes verliep.

kast van mijn studentenkamer  met boeken, en stereo

Daaronder of naast, de platencollectie, bij voorkeur in sinaasappelkistjes. Voor de pick-up op de vloer zat de eigenaar, als een ware diskjockey platen te wisselen. “Dit moet je horen”. Plaat uit de hoes halen, zonder vingers op het vinyl. Voorzichtig de naald optillend en weer neerzettend op dat nummer dat zo speciaal was.

Kees laat zijn muziek horen

 

Dat nummer was Wond’ring Aloud.

Steeds opnieuw werd de naald teruggezet op dat ene stukje. Of ik de ingehouden glimlach van Ian Anderson kon horen.

When she floats in the kitchen

I’m tasting the smell, (yeah)

En daar zit die. Kees vertelt en laat het me zien. De zanger die terug denkt aan het ontbijtje op bed met zijn vriendin. Het tafereel brengt een glimlach op het gezicht van de zanger en die is te horen en te voelen in het nummer. Dat is echte liefde. Niet de onstuimige passie, maar deze huiselijke tevredenheid.

Ik kan de broodjes en de koffie ruiken. Voor altijd verweven met dit prachtige nummer.

En als toegift een mooie, diepe waarheid:

lees ook deze blog