“Ga nou eens STAAN!”
zeiden mensen soms tegen me.
Ze meenden het goed, en toch was ik niet blij met ze. Want het enige dat ik er in hoorde was dat ik het niet goed deed. En hoe kun je nu STAAN als je iets niet goed doet?
Nu snap ik het pas.
STAAN is voor mij alles van mezelf accepteren. En dus stoppen met verstoppen.
STAAN is aanwezig zijn in het hier en nu, in verbinding blijven, en niet gaan duiken in mijn duistere diepten.
STAAN is mezelf en jou vieren. Zelfs als we ruzie hebben.
STAAN is dat alles, zelfs als ik het niet weet en niet durf.
STAAN is me verontschuldigen voor mijn acties, niet voor mezelf.
STAAN is leven.
Ik sta.
Groot gelijk ☺