Ik zit nog even in de ’terugdenkmood’
Hoe was ik als kind?
Eén ding weet ik nog: ik vond volwassenen zielig, en ik vond het een voorrecht om kind te zijn, omdat volwassenen
1. niets spannends beleven;
2. en dan ook nog eens boeken lezen over mensen die niets spannends beleven (én zonder plaatjes);
3. nuttige dingen krijgen op hun verjaardag en daar blij mee zijn;
4. bij bezoek in de kamer moeten blijven zitten op een stoel, en niet alsmaar rond mogen lopen, laat staan buiten spelen;
5. het vieze kersje van de moorkop op moeten eten, en dat van hun kinderen ook;
6. naar het nieuws kijken, en net als het leuk wordt op TV, de krant gaan lezen;
7. niet gek mogen doen.
Het enige wat me wel leuk leek aan volwassen zijn was het later naar bed kunnen gaan.
mijn 7 redenen die ik als kind had om niet volwassen te willen worden http://t.co/tfsrMB5DwN
Haha, inderdaad! Dat kersje is wel heel erg grappig :-). Je inspireert me om zelf een blog te schrijven over mijn jeugd, ik krijg allerlei associaties bij dit lijstje!
Daar zitten 7 hele goede redenen tussen 😉
Dat zijn zeker hele goede redenen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me als kind niet zo bezig heb gehouden met het volwassen worden maar voornamelijk dat ik dacht dat je op een bepaald moment alles zou weten. En dat je bovenal geen behoefte meer zou hebben aan gek doen, springen, onbedaarlijk lachen en dubbel liggen om flauwe grappen. Inmiddels ben ik volwassen maar is er niet veel veranderd. Buiten dat een deel van mij natuurlijk heel goed weet wanneer ik me op een bepaalde manier moet gedragen en een groei aan verantwoordelijkheidsgevoel. En natuurlijk de toerekeningsvatbaarheid die vergroot is. Verder is er dus niet veel veranderd… Gelukkig maar