Pinksterblog

Uitstorting van de Heilige Geest. Dat is Pinksteren.

En ik ga daar een blogtraditie van maken. Elke Pinksteren ga ik mijn geest uitstorten op mijn blog.

Nou doe ik dat altijd al, maar nu ga ik nóg minder redigeren. Dit wordt een echte bewustzijnsstroom. Die cursor mag van mij alleen teruglopen voor een typfout.

Ik heb de hele dag zitten wachten tot er wat moois mijn bewustzijn binnen stroomde, maar zo werkt dat natuurlijk niet, dat is vals spelen. Ik heb een heel leeg hoofd, en toch moeten hier zinnen komen. Liefst nog moeten mijn vingers in hetzelfde ritme blijven tikken. Ben ik even blij dat ik langzaam typ.

Nou ja. Ademhalen. Dat mag. Mijn witregels zijn mijn ademhalingen. Mensen vinden ze vaak irritant, maar ik kan niet meer zonder. Taal is ritme. Schrijven is breeduit dichten.

De laatste minuten zijn er allerlei gedachten langs geweest die niet de moeite waard waren. Dit zijn ze.

  • Ik wil schrijven over mijn schrijven, dacht ik, maar dat moet ik niet doen, je moet pas schrijven over je schrijven als je genoeg hebt geschreven, anders ben je zo’n would-be schrijver die veel over zijn boek lult dat er nooit komt.
  • Goh, het ziet er toch eigenlijk wel mooi uit buiten, voor een koude dag.
  • zal ik eerst een glas wijn nemen, zou dat beter schrijven?
  • Mijn blik gaat over de bundel van Stephen King die naast me ligt en waar ik een verhaal van ga bewerken om te vertellen op het festival op de Duivelsberg op 18 juni, en op de catalogus van Jan Toorop die ik nog wil lezen om er leerlingen over te vertellen, en op de geschiedenisboeken, idem, en dan zijn er nog de gedichten.
  • Zijn jouw lezers wel geïnteresseerd in deze flauwekul?

En daar ben je weer lezer. Je bent er altijd als ik schrijf, wist je dat? In eerste instantie schrijf ik voor mezelf, om mijn gedachten te lezen, maar jij bent er altijd bij, en dat helpt, want als jij het snapt, snap ik het ook.

Hm, tot nu toe valt het me tegen, wat er uit mijn hoofd rolt, ik heb nog geen gave gedachte gezien, zelfs geen saaie maar dan mooi verwoord. Minstens één van die twee is mijn streven. En mijn cursor is terug geweest om van een komma een punt te maken, ik speel nog vals ook.

Ik ga door.

Want wat ik tot nu toe deed was er overheen praten over mijn gevoel.

Ik moet het namelijk toch over dat boek hebben, besef ik nu, een jeugdboek. Niet over dat boek maar over wat het schrijven ervan met mij doet. De hoofdpersoon maakt de fouten die ik heb gemaakt, en ik word er verdrietig van. Wat ben ik alleen geweest.

Dat.

Wat ben ik alleen geweest.

Ik wil hier van alles omheen zetten omdat ik vind dat het veel te dramatisch klinkt. Ik wil zeggen dat ik fijne ouders had, fijne broers. Mooie vriendschappen. En dat is allemaal waar.

Maar het verandert die andere waarheid niet.

Wat ben ik alleen geweest.

Misschien waren dat die tranen wel.

One thought on “Pinksterblog”

Laat een reactie achter op Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.