Over spelend leren en levende regels

Ik zit met een aantal docenten aan een van de tafels in de grote keuken.

Kinderen komen binnen, vinken de aanwezigheidslijst aan en gaan de school in.

Of ze blijven aan de tafel zitten. Sommige ouders schuiven ook nog even aan.

 

Ruimtelijk inzicht, vooruit denken/plannen en samenwerken.

“Spelletje doen?”, vraagt A.

Ze pakt De betoverde doolhof, S schuift aan, en we spelen.

Bij dit spel moet je het kaartje met de schat, waar je naar toe moet, geheim houden. Omdat S het nog moet leren, spelen we met open kaartjes.

En daarmee ontstaat een nieuw spel. In plaats dat iedereen alleen maar met zijn eigen schat bezig is, zijn beide kinderen ook heel erg bezig hoe ze elkaar kunnen helpen.

Zo ontstaat een heel nieuw spel. Met zijn allen zo snel mogelijk alle schatten zoeken. Rekening houden met je eigen doel, maar óók met dat van de anderen.

 

Technisch inzicht, verantwoordelijkheid en geduld

J heeft zijn zinnen gezet op de figuurzaagbank. Hij mag dat nog niet alleen, en vraagt mij als begeleider. Hij wil heel graag een diploma halen, zodat hij dit zelfstandig kan doen.

Hij heeft ook nog de decoupeerzaag van thuis mee. Ook daar wil hij mee werken. Met een andere begeleider heeft hij het al gehad over wat dat allemaal in houdt, zo’n diploma. Alles netjes opruimen, als je klaar bent, bijvoorbeeld. Niet onbewaakt de boel achter laten.

Ai! Daar is hij niet zo goed in, zegt hij. Dat wordt leren.

Halverwege de klus, is de schoolvergadering. Ik wil daar bij zijn, dus moeten we stoppen.

“Moet ik nu alles gaan opbergen? Mag het zo niet blijven liggen?”

Ik hoef niet eens het woord diploma te noemen. J snapt wel dat er niets anders op zit.

Oja, en weet je dat je bij zo’n zaagbank heel goed moet nadenken hoe je zaagt? Waar je begint, en vanuit welke hoek? Mooi om die concentratie te zien.

 

Levende regels

Dat is één van de dingen die ik op de Vallei zo bijzonder vind.

Steeds terug naar de basis. Steeds weer uitkomen bij het waarom.

Niet alleen omdat de regels zo zijn.

Die zijn er wel, die regels. Dat zijn de afspraken, die gemaakt zijn in de schoolvergadering.

Die afspraken zijn stuk voor stuk levende regels. Het waarom er achter is niet ver te zoeken. En als dat wel zo is, dan dien je een motie in, en bespreek je het in de schoolvergadering.

J snapt heel erg goed waarom die zaag opgeruimd moet worden. En zijn wens om zelfstandig aan de slag te gaan, zorgt er voor dat hij leert welke verantwoordelijkheid daar bij hoort. Dat ie in zijn fanatisme even een stap terug moet doen.

 


 

Dit stuk is een deel van mijn zoektocht naar een rol voor mij in het onderwijs met mijn slechte gehoor, op een bijzondere basisschool, de Vallei.

De andere stukken staan hier

 

 

 

2 thoughts on “Over spelend leren en levende regels”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.