Ik leerde het, in kleine stapjes.
Eerst via zo’n NLP kreet.
“De betekenis van de communicatie is de reactie die je oproept.”
Die ik eerst geweldig vond, omdat ik hem meteen begreep.
Toen ik ontdekte dat begrijpen, niet hetzelfde was als doorleven, vond ik hem stom. Want dat ene zinnetje betekent ook een heleboel shit kunnen accepteren, en dat zeggen ze er mooi niet bij.
En zelfs dat accepteren klinkt weer mooier dan het is.
Doen is echt anders dan denken. Ook als je heel goed en met veel verbeeldingskacht kunt denken. Júist dan.
Maar goed. Ik deed het uiteindelijk, en ik leerde het. Shit accepteren.
Korte zinnetjes. Als je het hele verhaal wil weten, moet je de meer dan 1000 posts lezen die ik de afgelopen 4 jaar schreef.
Het lukte. De ene keer beter dan de andere.
TIP Zonder bloggen was het me niet gelukt! TIP
En zo heb ik dus ook geleerd dat ik heel van die shit zelf geregeld heb.
Maar nu.
Nu ben ik zo gelukkig!
Alles wat er gebeurt is goud!
Ha!
Als het de ene kant op geldt, geldt het ook de andere kant op.
Heel veel van dat geluk heb ik zelf geregeld.
Zo!
En zo is dat! Niet meer, niet minder.
Ik herken dat, zonder bloggen, wel schrijven.
Shit én geluk zelf geregeld. Ik leer dat het nu meer naar geluk toe gaat, en ja, dat kostte wel tijd en energie.
En meer ik.
Ja, die kracht van bloggen herken ik, JJ. En wat blog jij de laatste tijd helder en krachtig zeg.
Dat zal je gelukkige helderheid zijn. 😉 Of ik heb gewoon een stuk gemist (da’s waarschijnlijker) – alle blogs die ik tof vind wekelijks bijhouden, lukt niet.
Mijn ‘slogan’ (of beter: overtuiging) is: Als je dankbaar bent voor wat er ís, ben je altijd tevreden en dat is dé voedingsbodem voor geluk.
Oeps, kleine correctie: Als je dankbaar bent voor wat er WÉL is, ben je altijd tevreden en dat is dé voedingsbodem voor geluk. 🙂