op een rode gitaar spelen

I recognize no method of living

That I know

I see only the basic materials

I may use

David Sylvian – Red Guitar

En nu in de praktijk

Hoe gaat dat zonder oplossingen (zie blog gisteren)?

Onwennig.

Als “op de oude manier” iets niet lukte had ik de puzzel verkeerd gelegd.

Dat was dan vervelend, maar ik had de geruststelling dat de goede oplossing ergens bestond.

“Eens zal ik hem oplossen!”

Dat gaf de burger moed.

Nu is het de kunst om niet te denken in mislukte pogingen, maar in waardevolle schakels.

Elk moment een schakel in een prachtige ketting.

En hoewel deze vergelijking in veel opzichten volslagen mank gaat doe ik het hier even mee.

Een sieraad zonder zwakke schakels.

Waarderen van de dingen die ik vroeger af deed met flink wegslikken.

Dat gaat me nog niet altijd goed af.

En dan ook dat waarderen.

Klinkt erg calvinistich als ik het zo schrijf. Maar dat valt dan wel weer mee.  Gelukkig kan ik er een beetje mee spelen.

Nu snap ik David Sylvian ook wat beter.