onhandige gedachten over geld

Geld.

Daar ben ik een kluns in. Ik draai driemaal in de rondte en bijt in mijn eigen staart. 

Wat ik duidelijk heb is wat dat ik een paar onhandige gedachten over geld heb:

Er wordt voor mij gezorgd.

Rijke ouders, die me niet bewust verwenden, erg weinig poeha bij ons thuis, maar toch: wel verwend natuurlijk. Deze gedachte heb ik ooit een keer bewust weg gegooid.

Ik ben het niet waard.

Dat komt van een leven lang stuntelen in beroepen die het nét niet waren. Altijd het gevoel gehad dat het beter kon. Deze kleeft nog aan me.

Ik heb niet genoeg.

Deze heb ik meegetrokken het fysieke leven in. Regelmatig weigeringen bij pinnen, en dan weer zoeken hoe we de rest van de maand door komen. Ook deze leeft nog.

Er zijn er vast  meer, maar dit pakt de essentie wel.

Spannend, want ik ga volgende week met mijn werkgever overleggen over (deels) beëindigen van mijn werk.

Daardoor vertalen deze gedachten zich in:

Het is slecht om een afkoopsom te vragen van je werkgever.

Het is slecht om je WW te gebruiken als gedeeltelijke financiering voor je theaterplan. (Naast slecht, misschien zelfs niet eens mogelijk)

Je kunt mensen niet om geld vragen als je nog niks hebt laten zien. (En als je die WW én die afkoopsom niet gaat gebruiken, moet je wel aan heel veel mensen geld vragen.)

Rond alles maar flink af naar beneden, gewoon een jaartje heeeel zuinig doen, want die grote bedragen zijn zo schrikken.

Je kunt niet zomaar in het diepe springen en er op vertrouwen dat het wel komt.

Ze roepen zo hard dat ik die andere gedachten bijna niet kan horen:

Heb vertrouwen.

Wat je nu gaat doen is het wel waard.

Daarnaast is er nog een praktische: Ik heb geen enkele buffer. Een misser betekent direct huis verkopen.

Die twee moedgevende gedachten gaan er voor zorgen dat ik de stap hoe dan ook ga zetten. Maar ik heb nog geen idee hoe ik de onderhandelingen in ga. En ook mijn ideeën over crowdfunding slingeren heen en weer. En hoewel ik terug kan vallen op mensen die me willen en kunnen adviseren, is het mijn beslissing.

Eng.

Doodeng.

Maar niet eng genoeg om me tegen te houden.

 

 

8 thoughts on “onhandige gedachten over geld”

  1. Herkenbaar.Sommige keuzes zijn geen keuze meer, ze zijn onvermijdelijk. Juist als ze voortkomen uit waar het (je) echt om gaat, dan kun je alleen maar volgen. In de wetenschap dat die spartelende en stimulerende gedachten er nu eenmaal gewoon zijn. Maar…. Of beter: EN. En er is niks mis met verkenning,voorbereiding en advies. Al beslis je uiteindelijk inderdaad alleen.

  2. Dapper!! Echt heel dapper, wou zelfs dat ík zo dapper was.
    Zit in een vergelijkbare worsteling maar niet met zo’n prachtig doel, “dat theater”.
    Ook niet een slecht doel, want ik realiseer me dat genieten van rust, natuur en lieve mensen ook een goed doel is.
    Het ‘klinkt’ alleen minder belangrijk en dan kom je weer terug bij waar het in jouw/mijn leven echt om gaat.
    En daar gaat het dus om.

  3. Ik ben ook zo’n tobber, kluns etc. Als ik het als dossier voor een ander zou vragen, geen punt maar voor mezelf, hopeloos. Fijn dat ik de enige ben die ‘geldzaken’ lastig vind en daar flink over kan tobben.

  4. Heel herkenbaar. Het gevecht met geld ben ik aangegaan en dit heeft mij veel opgeleverd. Onder andere dat ik de baas ben over mijn leven.

    Dus succes met je theater! Vertrouw op je vertrouwen en hou je doel voor ogen, dan kan het alleen maar goed gaan. Wat dat “goed” dan ook mag zijn(toneel?tv?)

Laat een reactie achter op @PINKandGREENnl Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.