Een mevrouw komt langs. Wat ik wil eten.
Drie boterhammen met kaas, cervelaatworst en jam. En een karnemelk en een mandarijn.
Ze schrijft alles op een servetje. Waarom op een servetje? Heeft ze geen briefje. Vroeger hadden ze lijstjes waarop je aan kon kruisen.
Ik krijg keurig mijn drie boterhammen, en een thee en een banaan. Waarom die thee, en die banaan? Ze had het toch opgeschreven? Waren de mandarijnen en de karnemelk op? Waarom dan niet even uitgelegd?
Ik zeg er niets van. Niet belangrijk genoeg. Thee en een banaan is ook prima. Toch verwonderd.
Net als over de verpakking van de kaas. Is-niet-open-te-krijgen! Die van de cervelaat gaat heel soepel. Waarom zit die kaas nog steeds in zo’n achterlijke verpakking? Nooit iemand de fabrikant verteld dat het ook anders kan? (Zie cervelaatworst)
Zo maar wat vragen, zoals die dagelijks door mijn kop schieten. De wereld blijft een vreemde plek.
Buiten wordt de regen natte sneeuw. Daar zit lekker geen waarom aan vast.
Het pad van bloggen opgegaan. Leuk en veel plezier ermee.
Is de wereld een vreemde plek of kijk je er vreemd tegenaan.
Deepak Chopra zegt dat de weeld om jou heen een extensie zijn van jezelf.
Kijk eens naar de film “What the Bleep do we know”. Interessant en toch onderhoudend.
de wereld is vreemd en ik kijk er vreemd tegen aan.
Ik zou de verwondering niet willen missen.
Die “what de bleep was ik ergens al een tegen gekomen”. als ik de kans krijg ga ik die kijken.
Regen verandert in sneeuw, en dat is prettig laf.