Feestje. Goede vriend wordt 50.
17 mensen aan een tafel = minstens 5 mensen die tegelijk praten = 10 x verschillende stemmen in mijn oren (mijn linker CI moet nog wennen, en geeft alles een paar toonhoogten hoger weer dan rechts. Iedereen praat acapella met zichzelf).
Toch. Mensen die de moeite willen doen om me te betrekken in een gesprek. Geduld willen hebben. Speciaal voor mij.
Dat is liefde.
Dat binnen laten komen. Gebruik van maken.Dat is liefde voor mezelf: van binnen voelen dat ik dat waard ben.
Dat is de mooiste les die doofheid me geleerd heeft.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=RM8ATbza3Zc&w=560&h=315]
Oh heerlijk Level 42, mijn favoriet is It’s over, http://www.youtube.com/watch?v=lJ8AiPKLkTY bij zowel liefdesverdriet als een ander afscheid zo heerlijk. Maar goed dat heeft niet zoveel met jouw onderwerp te maken als meer met de band.
Ik weet waar je over praat.
Ik heb dit nu ook op mijn werkplek gevonden.
Het ontroerd mij dat de mensen (collega’s en clienten) zo met mij omgaan.
De waardering die je krijgt voor wie je bent en wat je kunt ondanks mijn slechthorendheid.
Ik heb afgelopen vrijdag voor het eerst de groep geleid en begeleid in het maken
van een carnavalsstukje (nooit gedaan) en na afloop kreeg ik ook nog applaus en
waardering omdat ik het toch maar deed en dat ik het toch goed kan met wat ik heb
en wie ik ben.Vertrouwen gekregen en gegeven.
Zo fijn dat je focus op alles horen (onmogelijk) wordt weggenomen en dat er echt gekeken
wordt naar wie ik ben en wat ik kan en ook wat ik niet kan.
Mijn beperking wordt niet als reden gezien als dingen niet kunnen maar omdat ik het nog niet
weet of omdat het echt nieuw is voor mij.
Deze ervaring maakt mij zoveel rijker en doet mij groeien.
Wat er ook gebeurd dit neem ik toch maar mee.
🙂