In 2006 ben ik lid geworden van een kerk.
Ik wilde me aansluiten bij een gemeenschap die zich op eenzelfde manier met levensvragen bezig hield als ik.
Wat er al aan social media was, wist ik toen nog niet te vinden, dus deed ik dat IRL.
Nu pas, achteraf, besef ik dat wat ik toen zocht, nu een “community” heet.
En dat de kerk daar al heel lang een woord voor heeft:
gemeente.
Waarom heeft het mij zo lang gekost die gemeente te vinden (ik was 44), en waarom vinden mensen die gemeentes nu nog steeds niet?
Omdat de kerk de mensen verjaagd heeft.
Door voor hun leden te bepalen wat ze moeten geloven en denken.
Doordat de kerk zich niet als community heeft gedragen maar als despoot.
Ja, dat is allemaal kort door de bocht, en DE kerk bestaat niet, maar het is wel het algemene beeld. En kerken doen te weinig om dat beeld recht te zetten.
Ze zijn er gelukkig wel.
Kerken die niet beweren dat hun geloof het beste geloof is.
Kerken die hun leden zelf hun geloofsbrieven laten schrijven.
Vrijzinnigen, worden ze genoemd.
Van zo’n gemeenschap ben ik lid geworden. De Doopsgezinde-Remonstrantse gemeente in Nijmegen.
Daar komen mensen samen om met elkaar het jachtige leven even te ontvluchten. Om stil te staan bij wat wezenlijk is. Luisteren naar binnen. Contact maken met het hogere, hoe dat er dan ook uit ziet. Contact maken met elkaar. En vandaaruit handelend de wereld in. Oppakken wat je hart in geeft, om een mooiere wereld te scheppen.
Niet zo heel veel anders dan al die mooie initiatieven die ik op de social media tegen kom. Waarmakerijen, instawalks, blogpraten, TED-talks. Een groeiend aantal virtuele gemeentes waar mensen elkaar vinden, zichzelf vinden, en zich opnieuw vanuit hun eigenheid verbinden met de wereld.
Dat is de oorspronkelijke kracht geweest van de eerste christelijk gemeentes. Dat is de rol die kerken weer op moeten pakken.
Waarom kerken? Die zijn toch uitgespeeld?
Omdat het zonde zou zijn om wat wij in onze cultuur hebben opgebouwd aan manieren om ons te bezinnen op het leven, weg te gooien.
We hebben mooie verhalen, mooie rituelen. Het feit dat we ze eeuwenlang misbruikt hebben als dwangbuis, betekent niet dat ze geen waarde meer hebben.
Mijn kerk wil graag in die andere rol stappen. Niet de waarheid in pacht. Wel veel moois te bieden.
De site van onze gemeente begint met:
Onze gemeente wil een open gemeente zijn, waar mensen zich thuis voelen en mogen zijn zoals ze zijn.
Dat is nog eens een boodschap.
Vanmorgen heb ik vergaderd over hoe we de website van de kerk daar voor in kunnen zetten.
Het zal nog even duren voordat daar iets van te zien is, maar ik krijg het gevoel dat het heel mooi gaat worden.
kerken moeten hun functie als community weer oppakken. http://t.co/Astls2es
@jeanetbathoorn http://t.co/TehmmNqn