Majda Ouhajji schreef op Frontaal naakt dat er zo veel gemopperd wordt op het niet kunnen uiten van Islamkritiek, en dat de Islamkritiek zelf helemaal nooit kwam.
Kan dat niet? Kritiek geven op Islam?
Zal ik het gewoon eens proberen? Gewoon om laten zien dat het wel kan?
O, en dan meteen even zeggen dat ik het niet ga hebben over debiele fanatiekelingen. Die heb je overal, ook in het christendom. Ik vind niet dat de Islam zelf die debielen aanmoedigt. Ja, in de Koran staan vreselijke dingen. In de bijbel ook.
Toch is het lastig. kritiek geven. Niet omdat het niet zou mogen, maar omdat we geen gezamenlijke lat hebben, om zaken langs te leggen.
Het enige dat ik kan doen, is de Islam langs mijn eigen lat leggen.
En dan is het wel handig als jullie iets meer over die lat weten.
Ik ben niet heel gelovig opgegroeid. In mijn jeugd, in mijn kringen was het geloof een beetje achterhaald. Het was not done om te geloven. EO was een club engerds. Als je al iets tegen kwam, heette het spiritualiteit, maar dat waren ook zweverds.
Ik was geloof ik wel een zwever. Heb van alles gelezen over spiritualiteit, en vond het reuze interessant. Maar toen ik daar uiteindelijk echt iets mee wilde doen, dacht ik: waarom zoek ik het zo ver van huis? Waarom ga ik niet eens op onderzoek uit wat onze eigen westerse traditie heeft?
Mijn grote bezwaar tegen de kerk was dat die nogal opleggerig was. Mij vertellen wat ik moet geloven, en wat ik moet doen. Ook de arrogantie dat ze als enige de waarheid in petto hebben, hield me tegen.
Gelukkig vond ik een vrijzinnige kerk.
Een kerk die niet zegt dat ze de enige weg zijn.
Een kerk die mij mijn eigen manier van geloven laat.
Een kerk met respect voor andere geloven.
Een kerk met respect voor hen die niet geloven.
Een kerk die me niet voorschrijft wat ik wel en niet kan doen.
Een kerk die het homohuwelijk zegent.
Een kerk die bezinning biedt.
Een kerk die de bijbel gebruikt als bron van inspirerende verhalen over grote vragen, en niet als voorschriftenboek.
Van die kerk ben ik lid geworden.
En dat is mijn maatlat.
Ik geloof namelijk dat alle religies allemaal verschillende manieren zijn om tot dezelfde god te komen.
Ik geloof niet dat de ene weg beter is dan de andere weg.
En dát is dan meteen mijn grootste kritiek op de Islam. En dat is tegelijk ook mijn kritiek op heel veel christelijke kerken. Dat ze roepen dat ze de enige juiste zijn.
Er is niet één weg. Er zijn meerdere wegen.
Geloof is een manier om je te verhouden met het transcedente. Geloof is een manier om je te verhouden met de grote levensvragen.
(Ja hoor dat kun je met humanisme ook, maar daar mis ik dat transcedente. Ik voel dat die laag er is. Dat geeft me kracht. En je mag best zeggen dat ik dat zelf doe. Dat dat transcedente in mijn hoofd zit. maar ik kies liever voor een ander verhaal)
Geloof moet ondersteunen.
Geloof moet nooit opleggen.
Dat is de grondslag van mijn kritiek op de Islam.
Gek genoeg heb ik geen moeite met de term “onderwerping”.
Dat heeft voor mij te maken met het feit dat je erkent dat er meer is dan je kunt zien. Dat je je overgeeft aan het grotere verhaal, omdat je zelf alleen maar jouw kleine stukje kunt zien. Dat je beseft dat je te maken hebt met grote krachten in het leven, die je nooit allemaal zult snappen. En dat stil zijn, mediteren, afzien van de snelle bevrediging, afzien van het snelle gelijk, je kan helpen in contact te komen met die krachten.
Oejee, dit onderwerp is groter dan ik dacht. Met duizend kansen verkeerd begrepen te worden.
Misschien moet ik het woord liefde er in gooien. God is liefde. En aan liefde wil ik me wel onderwerpen. Overgave aan de liefde, overgave aan het leven. Overgave, omdat het onmogelijk is alles in de hand te houden.
Het is een mooie gave, die overgave.
Ja je kunt er in doorschieten ja, dat is met alles zo. Zullen we verder?
Ik weiger echter absoluut me te onderwerpen aan de uitleg van iemand die mij precies gaat vertellen wat die liefde is en hoe ik daar kom.
Ik wil een religieus begeleider, geen religieus leider. Ik wil iemand die respect heeft voor de weg die ik af leg. Omdat iedereen zijn eigen weg heeft, er geen twee dezelfde zijn.
Hoe preciezer iemand weet uit te leggen hoe het allemaal in elkaar zit, hoe minder ik er in geloof.
Dan mijn volgende kritiekpunt.
Scheiding van staat en religie.
Even wat achtergrond, je mag het overslaan:
Ik las Millenium, van Tom Holland, over de 11e eeuw.
Daarin geeft hij aan dat geschiedkundigen en geloofsweteschappers vaak aangeven dat de Islam geen Renaissance heeft gekend, en dat juist dat het grote verschil met Christendom heeft veroorzaakt.
Tom Holland zegt dat het veel belangrijker is dat de Islam geen Canossa heeft gehad.
De gang naar Canossa van de Duitse keizer Hendrik IV, was het hoogtepunt van de strijd tussen de wereldlijke en de geestelijke macht. Tot die grote clash tussen paus en keizer was het christendom ook een staatsgodsdienst, en maakte het de dienst uit. Scheiding tussen staat en kerk is dáár begonnen, zegt Holland.
Als ik het boek goed lees, kom ik tot de conclusie dat de Islam helemaal geen Renaissance nodig had. De Islam heeft de wetenschap nooit in een verdomhoekje gehad. Waar Christenen heidense boeken verbrandden, werd door de moslims alle wijsheid uit de wereld verzameld en gebruikt. Wie was er in de middeleeuwen de achterlijke godsdienst?
Staatsgodsdienst. Wetten maken op basis van iemands interpretatie van een heilig schrift. Liever niet. Een beetje meer inspraak graag. Vooral omdat die interpretatie te vaak weinig meer met de kern van de zaak te maken heeft. Hoe concreter de voorschriften hoe verder verwijderd van de kern.
Dat komt omdat er geen verschil wordt gemaakt tussen geloof en cultuur.
In de bijbel staan allerlei wetten en voorschriften, die volgens mij niets met het geloof te maken hebben, maar alles met de cultuur van toen. Het komt op mij een beetje achterlijk over om die hele stapel voorschriften letterlijk mee te nemen naar andere oorden en andere tijden. Neem dat woord ‘achterlijk’ maar wel even letterlijk hier: niet meegaan met de tijd. Niet zien dat het tijd is om sommige dingen achter je te laten. Omdat ze niet de kern zijn van de zaak.
En volgens mij is het met die Koran net zo. Prachtig inspirerend boek van een man die met god sprak. Dat stuk geloof ik. Maar het lijkt me logisch dat hij er ook wat dingen in gestopt heeft om de mensen van zijn tijd mee aan te spreken. En het was zelf ook een man van zijn tijd. Ik vermoed dat dat strijdvaardige ook iets te maken heeft met de omstandigheden van toen. Maar dat is allemaal hineininterpreteren, en daar moet ik afblijven. Het is mijn geloof niet.
Wat wel de kern is? Nou, dat woord liefde is een goed aanknopingspunt om daar achter te komen. Ik heb een tijd lang mooie gesprekken gehad met een moslima. We kwamen er achter dat we dezelfde wezenlijke ankers hebben in ons geloof, los van de vorm.
In de kern zijn we hetzelfde. In de manier hoe we daar komen verschillen we. En laat dat alsjeblieft zo. Ik schrijf jou niks voor. Jij schrijft mij niks voor.
Wat ik mis in de Islam is die vrijzinnigheid, dat los kunnen koppelen van de kern, en alle gedoe er omheen. De macht die de interpreteurs van het heilige boek hebben. De mensen die mij vertellen hoe ik het moet lezen, en hoe ik moet leven. Wat ik zie, en hoor van de weinige mensen met wie ik er over gepraat heb, is het nogal strikt.
Want zonder die vrijzinnigheid blijft er aan gelovigen iets kleven van een übermensch, die zichzelf verheven voelt boven de niet- of anders gelovige. Zelfs als ze dat niet openlijk uiten, is er die haast hoorbare gedachte : “Wat zielig voor je dat je naar de hel gaat.” Een beetje zoals heel overtuigde atheïsten over een gelovige denken: “Wat jammer dat je een beetje dom bent. “
(Oh, die moslima, waar ik zo goed mee sprak, was trouwens heel erg respectvol naar mijn geloof. Ik had bij haar absoluut niet het idee dat ze mijn geloof minderwaardig vond. Wat ik jammer vond is dat ze in sommige opzichten streng was voor zichzelf. Dat ze echt bang was om naar de hel te gaan, als ze bijvoorbeeld geen hoofddoek zou dragen, of vergat te bidden. Maar eerlijk: die angst zat ook een beetje in haar persoonlijkheid. Maar ook eerlijk: die angst werd wel aangewakkerd door veel teksten op het internet.)
Dus dat mis ik .. node.. de vrijzinnigheid in de Islam.
Misschien bestaat het wel. Ik heb er naar gezocht, maar misschien niet goed genoeg.
Als het er is, dan hoor ik dat graag.
Wat een goed stuk!
Ik begrijp mijn eigen geloof niet eens, laat staan dat van een ander. En wat ik van die ander zie (in dit voorbeeld de Islam), beperkt zich tot eenzijdige berichtgeving in bevooroordeelde media én de grote bek van PVV aanhangers. Laat maar. Ik ben de moed en energie voorbij om mij nog druk te maken. Het ongelijk van mijn verlies bewijs jij hierboven. Dank. Ik heb veel waardering voor deze bijdrage. Stiekem leun ik een beetje op jou. Omdat ik het zelf meer niet op kan brengen…
Fijn. Fijn om de beleving te herkennen en de reden ervan. Mooi. Omdat de kritiek geen kritiek is maar feedback:Terug te voeren naar beide geloven.
Geen wetten, maar liefde. Als iedereen toch eens zo zou (be)leven.
Prachtig stuk, al vraag ik mij af of die moslims zoals jij schrijft er niet zijn.
Je zegt ‘Wat ik mis in de Islam is die vrijzinnigheid, dat los kunnen koppelen van de kern, en alle gedoe er omheen. De macht die de interpreteurs van het heilige boek hebben. De mensen die mij vertellen hoe ik het moet lezen, en hoe ik moet leven. Wat ik zie, en hoor van de weinige mensen met wie ik er over gepraat heb, is het nogal strikt.’
Zeker de islam is zeer rechtlijnig, maar ik denk (of zou verwachten) dat je hierbij ook een milde vorm kunt hanteren. Ik denk dan aan schrijvers als Kader Abdollah die de Koran prachtig heeft vertaald. Waarbij de Koran binnen de context gezien wordt en ook de levenshouding hierop aansluit. De islam in Indonesië heeft heel lang zo’n insteek gehad.
Het is een heel bevindelijk geloof, dat wel. Maar de tegenstelling – vaak opgelegd door Christenen – heeft het radicaler worden zeker aangemoedigd. Bovendien worden mensen als Kader Abdollah binnen de geloofsgemeenschap weer als ketters aangeduid. Een beetje ten tijde van de reformatie, en misschien verhindert dat een renaissance voor de Islam.
Nog een groot verschil: De strijd wordt voornamelijk van buitenaf gevoerd en niet van binnen uit. Mensen als Luther maakten onderdeel uit van de (rooms katholieke) kerk en voerden de discussie binnen die kerk. Je ziet dat veel ex-moslims de discussie buiten de Islam voeren. Dat roept eerder tegenstellingen op dan dat het bijdraagt aan een vernieuwing van het geloof.
Dat is mijn overtuiging altijd geweest, reacties als die van Ayaan Hirsi Ali met Submission ten spijt, de discussie werd vooral buiten de Islam gevoerd. Terwijl hij in de geloofsgemeenschap gevoerd moet worden. Het is hun geloof en daarom is het ook hun innerlijke strijd. Daar kun je als buitenstaander weinig invloed op uitoefenen.
Bovendien kun je je afvragen of dat mag. Als ik vind dat iemand anders mij zijn denkbeelden niet mag opleggen, mag ik het ook niet doen bij iemand anders. Of zoals een Nederlands spreekwoord – geinspireerd op de bijbel – zegt: ‘Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.’ (vereenvoudiging van Math. 7: 12 en Lucas 6: 31). Veel Islamkritiek lijkt die wet niet te hanteren en wil de ‘westerse kijk’ op de maatschappij aan anderen opdringen. Alsof die waarheid dé weg is.
Wat een geweldig antwoord, en prachtige aanvulling.
Dank je!
Ik heb de boodschapper gelezen van Kader Abdollah (was hem vergeten te noemen), en ga zijn vertaling van de Koran ook nog lezen.
En ik geloof ook dat het er is, ik wil er graag meer van zien.
Wat een heerlijk ander geluid om te lezen. Dit is een ingang waarop ik als moslima een gesprek of discussie op inhoud kan voeren. Ook de toevoeging op het stuk dat de discussie van binnenuit moet komen ondersteun ik. Het gebeurt al, het wordt alleen overstemd door het overdreven zware geschut in de media.
wat zou het toch mooi zijn als iedereen het een ander gunde een eigen mening te hebben, naar eigen inzicht te handelen binnen grenzen die algemeen aanvaard zijn omdat ze logisch zijn, niet omdat ze opgelegd zijn.
Genuanceerd goed stuk. We zitten waarschijnlijk beetje op’t zelde level. Qua achtergrond/geschiedenis/opvoeding…
Echter, ook jou kritiek is een beetje: je mag geen kritiek leveren op Islam…
“vrijzinnigheid”
Maar ‘at last’: Geen xenofobe/racistische/of pure haat. Dank
Ja, nu je zegt..misschien wel.
* Al verscheidenen keren geprobeerd een enigszins coherente reactie te geven, maar het lukt me nog niet. Desondanks laat ik het nu toch maar staan hoewel het niet echt een antwoord is op je blog. *
“Ik wil een religieus begeleider, geen religieus leider. Ik wil iemand die respect heeft voor de weg die ik af leg. Omdat iedereen zijn eigen weg heeft, er geen twee dezelfde zijn.”
Voor mij als niet-religieus persoon toch wel de kern van dit bewonderswaardig genuanceerde blog.
Respect voor ieders keuze. De acceptatie dat er vele wegen mogelijk zijn (en dat het daarom misschien wel handig is dat we wat betere verkeersregels opstellen daar waar die wegen elkaar kruisen). En vooral het benadrukken van het verschil tussen begeleiding en leiding. En daarmee impliciet aangeven dat de macht van de (soms zelfverklaarde) religieus leiders ingeperkt zou moeten worden. Individuele spirituele ontwikkeling ipv mobilisatie van grote groepen gelijkgestemden binnen het keurslijf van rigide teksten.
En altijd het gesprek respectvol met elkaar blijven aangaan. Luisteren naar de ander ipv de ander proberen te overtuigen. Niet vanuit het oogpunt van zieltjes winnen maar wederzijds begrip. Proberen de vragen die de ander heeft mbt jouw keuze te beantwoorden zonder het te zien als een aanval.
Ik heb het idee dat het daar vaak aan schort wanneer men over religie praat. Voor mijn gevoel schieten bijna alle religieuze bewegingen in het defensief en zien ze het als kritiek op het moment dat er doorgevraagd wordt naar bepaalde beweegredenen en/of uitingsvormen. Hoogstwaarschijnlijk omdat (niet-)religieuze beleving zo moeilijk (of onmogelijk) apart gezien kan worden van hoe men is (geworden) als persoon. Ik blijf het daarom vaak moeilijk vinden om een goede dialoog aan te gaan. Het is en blijft op eieren lopen.
Wow, amazing blog structure! How lengthy have
you been blogging for? you made blogging glance
easy. The overall look of your site is great, as neatly as the content!
pr3sp4birlik
Regards – casino
De verschillen tussen Jezus en Mohammed zijn zo groot, dat je ze onmogelijk beiden als ware profeet kunt zien.Mohammed beveelt zijn gelovigen om ongelovigen met een fysiek zwaard te doden, terwijl Jezus Petrus opdraagt zijn zwaard weg te doen. Dit leert de huidige christenen dat het woord van de ware God niet door geweld mag worden verspreid.Een algemene oproep om tegen niet-gelovigen te strijden komt in de Bijbel niet voor.In de Koran wordt wel opgeroepen om met geweld tegen niet-gelovigen te strijden en zo de Dar al-Islam uit te breiden.Toen mensen Jezus uitdaagden, maakte hij dat ze op water liepen, wekte hen op uit de doden, en genas hen van ziekten om te bewijzen ‘wie Hij is’… Maar wanneer mensen Mohammed uitdaagden, hakte hij hun hoofden af om zijn macht te bewijzen als een profeet. Mohammed vocht in veldslagen, liet talloze vijanden vermoorden (soms door sluipmoord) en liet ook krijgsgevangenen die zich hadden overgegeven executeren. Dit gewelddadige optreden van Mohammed staat in al zijn levensbeschrijvingen vermeld en wordt in heel de islamitische wereld trots doorverteld.Het Christendom heeft in de eerste 3 eeuwen van haar bestaan op een vreedzame wijze het Christendom verspreid.De kruistochten vonden plaats van circa 1095 tot 1230 na Christus en hadden tot doel de heilige plaatsen van het Christendom te heroveren op de moslims, die er kort na de dood van Mohammed binnengevallen waren.Sindsdien heeft een kruistocht echter enkel een spirituele betekenis en enkel voor Christenen.De Romeinse keizer Constantijn, de middeleeuwse kruisvaarders, de protestanten en de katholieken het zwaard tegen ongelovigen en tegen elkaar hebben gebruikt. Geen van hen is echter de fundering van het christendom – alleen Jezus is dat.Dus,de kruistochten waren niet in de geest van hun leider Jezus Christus.Het grote verschil is dat Christenen de bijbel niet letterlijk nemen en moslims de koran wel.De Bijbel is niet het letterlijke woord van God…Onze Europese (Westerse) culturen dragen het stempel van een joods-christelijk en humanistisch erfgoed, waar beide elkaar aanvullen en zonodig een eenzijdige interpretatie ervan (door de Kerk of de politiek) corrigeren.Of men het nu wil erkennen of niet, het is een feit dat de bronnen van onze gemeenschappelijke Europese cultuur (mede) zijn verankerd in de joods-christelijke ethiek.Als er een cultuur moet worden behouden, is het wel de Westerse cultuur. Dankzij deze cultuur hebben we de Verlichting, Renaissance en democratie. Zonder deze bronnen is het niet eens mogelijk om de grote producten uit onze cultuur, zoals de schilderkunst, de muziek en de literatuur, op hun waarde te schatten. Dit zijn de fundamenten van onze moderne wereld. Het zou een verschrikkelijke vergissing zijn om deze cultuur niet te behouden.Islamitische waarden onverenigbaar zijn met Westerse waarden.In de Westerse democratie is de overheid zich gericht naar de wil van het volk, terwijl bij de moslim-democratie zowel de overheid als het volk zich richt op de wil van Allah.De islam is geen cultuur. Het is het tegenovergestelde van beschaving.De islam heeft in 1400 jaar nog nooit iets anders gedaan dan dood en verderf zaaien!…
De Koran roept alle moslims op om mee te strijden voor de uitbreiding van de Dar al-Islam.In deze boek staat een groot aantal oproepen om gewelddadig op te treden tegen niet-moslims.Een Koranvers zoals ‘doodt hen waar ge ze ook maar kunt vinden’ (Koran 2:191, 4:89 en 4:91) is typerend…”Ik zal terreur zaaien in het hart van de ongelovigen. Slaat hun het hoofd af, verminkt hen in alle ledematen.”(Koran- 8:12)… ”Het vechten is voor u voorgeschreven.”(Koran 2:216)…”En bestrijdt hen tot er geen Kerk meer is en de religie alleen nog die van Allah alleen zal zijn!”(Koran 2.193)…”Voor oorlog tegen hen, totdat er geen verzoeking meer is en de godsdienst geheel aan Allah toebehoort.”(Koran 8, 39)…”Ongelovigen/niet-moslims/ zijn de vijanden van moslims.”(Koran 4:101.) …”Tussen ons en u, is vijandigheid en haat VOOR ALTIJD, totdat u gelooft in Allah alleen!”(Koran 60.4)…”Een Kafir/niet-moslim/ mag onthoofd worden” (Koran 47:4) …”Een Kafir mag geterroriseerd worden”(Koran: 8:12)… enz,enz,enz…VERSCHRIKKELIJK!….
Ja duh! Heb je de Bijbel wel eens goed gelezen? Daar staan ook akelige stukken in.