Ken je dat?
Dat je nog zo veel positieve reacties krijgt, maar dat die ene negatieve door je hoofd blijft spoken?
Ik ken het.
En ik geloof niet eens in spoken.
Maar dat helpt niet echt.
Ze fluisteren gemene dingen.
Zoals “Die positieve reacties waren alleen van mensen die lief wilden doen.”
Terwijl ik weet dat die niet waar is. Omdat ik niet geloof dat die mensen dat zouden doen: alleen maar iets liefs zeggen voor mij. Ik denk dat ik die mensen daar goed genoeg voor ken. Wel dat ze aardig zijn. Maar er zitten geen zoete broodjesbakkers tussen.
Dus probeer ik dat allemaal wat realistischer te bekijken. De lessen te leren.
Want is er ooit iemand die het in een keer goed doet?
“Maar hoe word je beter? Je hebt alles al gegeven”, fluistert het spook.
Door het vaker te doen. Door te groeien. Door heel goed op te letten wanneer je contact voelt met het publiek. Als trainer stond je de eerste keer ook niet zelfverzekerd voor een groep. Kon je ook niet alles zien. En kon je, met wat je zag, ook niet meteen iets doen. Allemaal dingen die je nu kunt.
“Maar hoe kom je aan publiek?” fluistert het spook: “Is het nu dan al goed genoeg, voor nog een zaal, en nog één? Kunnen mensen niet beter wachten met naar je toe gaan, tot je het wat meer in je vingers hebt? En als laatste, en ik geloof als spook zelf niet dat ik dit zeg: Hoe kun je jezelf marketen als je nog teveel in mij gelooft?”
Nou daar ga ik dus hulp bij zoeken.
Na een week pauze, waarvan 4 dagen met zware koorts, moet ik morgen maar weer eens aan de slag.
Ik heb zelf nog geen idee. Maar ik ga praten met een schouwburgprogrammeur, en met iemand van een evenementenbureau.
En die kunnen me helpen. Want ik heb iets moois in handen.
Ik bedoel, als ik toch een klein beetje in mijn spoken geloof, dan kan ik toch ook in mezelf geloven?
Zei er gisteren niet iemand ‘doen!’? 😉 De helft van mijn gedachten zijn ook spoken die zeggen ‘kom op Agnes, dit kan echt niet’ etc etc. 😉 Ergens zijn ze ook goed voor iets, voor opnieuw proberen, experimenteren, doen! You can do it!
Jacob Jan, wat ken ik dit allemaal ontzettend goed! Er is maar één manier, gewoon ,nou ja gewoon… doorgaan. Ooit zei een vriend mij: hou op met die gedachten. laat ze los want je spreekt met je moordenaar. Klonk heel ouderwets -toen- maar als ik teveel spoken zie, komt dat weer naar boven. En zou het ook niet zo zijn, dat scheppend werk ook betekent dat je voortdurend twijfelt en zo groeit vooral in jezelf? Dank weer voor jouw blog.
Boudewijn
herkenbaar op dit moment maar dan in een andere setting. Waarom is die ene negatieve zo sterk?
maar doorgaan, je zegt het zelf. je hebt wat moois in handen!
Waarom zou één zo’n onredelijke en niet goed beargumenteerde reactie meer waard zijn dan al die andere positieve? Zou de rest je voor de gek houden en deze ene (negatieve) niet?
Blijf geloven in je kracht. Het is jouw kracht. En natuurlijk niet iedereen hoeft het mooi en goed te vinden. Dat is ieders recht. Dat er mensen zijn die het wel goed en mooi vinden, geniet ervan. En ik weet zeker dat vrienden wel zo eerlijk zijn om je helpen bij het verbeteren. Je groeit en laat je dat niet ontnemen door een wolkje voor de zon. Het water uit dat wolkje heb je net zo hard nodig om te groeien…
Ik las laatst ergens het stappenplan om een liedje uit je hoofd te leren.
1. Je luistert naar het nummer
2. Je probeert het mee te zingen
3. Je faalt
4. Je zoekt de lyrics op
5. Je probeert het zonder muziek te zingen
6. Je vult de gaten die nog ontbreken.
De belangrijkste stappen zijn 2 en 3. Om bij 6 te komen, moet je 2 en 3 regelmatig herhalen. Sommigen stoppen bij 3. De doorzetter doorloopt het hele stappenplan.
Jij bent een doorzetter toch?