Als er gerommel is in de oren, is er ook vaak gerommel aan de evenwichtsorganen.
Die van mij doen het minder. Dat is niet zo heel erg. Mijn ogen en spieren geven ook informatie over mijn evenwicht. Het duurde deze zomer in de bergen een paar dagen voor ik gewend was aan de schuine horizon, dat wel.
Eén keer heb ik een draaiduizelingaanval gehad. Alsof je in een draaimolen zit die steeds harder gaar en niet meer kan stoppen. Dat heeft een halve dag geduurd. Als het even kan wil ik dat nooit meer meemaken.
Als ik moe ben. Nu dus, merk ik dat ik moet concentreren om dat evenwicht te behouden. Het is alsof het zaagsel in mijn hoofd naar links zakt. Ik moet mezelf steeds vertellen wat recht is.
Signaal.
Time out.
Dus als ik niet elke dag blog, ben ik mijn horizon aan het zoeken.
horizon http://t.co/fAYyphSA
Luister naar jezelf. RT @jjvoerman: horizon http://t.co/B9sYKlVu
We zijn hier gewoon, voor als je terug bent en weer ontduizeld. Rustig aan!
dank 🙂
de horizon is ook niet recht Jacob jan. dus misschien heb jij dat wel beter door dan wij.. zorg maar dat je er niet over valt. waren ze in de tijd van Columbus al bang voor…
Henk
Ik kan niet anders zeggen dan dat je heel verstandig bezig bent!
Ik ben daar blij mee en wacht netjes tot je weer iets met ons wilt delen :).
Neem lekker de tijd. Wij zien je wel weer wanneer de duizel om je hoofd is verdwenen.