Ik heb het.
Het overkoepelende idee van mijn theatervoorstelling
Dénk ik dan, hè . . . denk ik dan. (die moet je goed lezen: met de klemtoon op de eerste denk, en zonder klemtoon op de tweede)
Want alles kan nog anders worden.
Ik weet wat de verbindende factor is van mijn theater.
Dat zijn de personages uit mijn verhalen. En daarmee natuurlijk allemaal stukken van mezelf, zelfs de stukken van mezelf die ik nog nooit geweest ben. Ik ga de verhalen van de personages vertellen. En ik ga de personages zijn.
Ik ga de komende maanden aan de slag met ze. Ik ga ze voelen, bevragen, tekenen, mee vechten, mee dansen.
Misschien dat ik hier in het blog daar wat van hen plaats.
Maar dat is niet alles.
Tegenstellingen is een sleutelwoord. En het droste effect (of Babushka poppen)
Ik ga proberen dicht bij het ‘alles’ te komen. En ik ga kijken hoe ik over ‘niets’ kan vertellen.
@ivonneloes http://t.co/VxUuhEt1RG
Het klinkt goed. En spannend! 🙂
Tegenstellingen? Alles, niets? Dat ligt me wel… http://wp.me/p29y1y-H
Wat onzettend gaaf!!!
Dat het nog anders kan worden maakt niet uit. Je hebt blijkbaar nu een aanzet, een richting gevonden om aan de slag te gaan. Dat motiveert, dat stimuleert, dat zet je in beweging, en dat houdt je in beweging. Succes!