Ik voelde me lekker, die twee dagen gebarentaalcursus vorige week.
Een collega zag dat aan me.
Wat straal jij hier veel meer uit dan op kantoor!
Tja. Wat ik op kantoor doe is verslagen schrijven voor het UWV en andere opdrachtgevers. Mijn uren schrijven in een systeem. En andere dingen waar ik niet goed in ben.
Als ik onzeker ben in wat ik doe, maak ik me klein. Afwezig, bijna. Dat gebeurt steeds als ik mijn best doe om de dingen te doen zoals men ze hoort te doen.
Zodra ik stop met me af te vragen
Hoe hoort het eigenlijk?”
ben ik mezelf.
Ook dan kan het zijn dat ik dingen nog niet weet. Zoals in die cursus (want ik ben helemaal niet zo’n kei in gebarentaal). Maar de vraag is dan anders. De vraag is dan:
Hoe krijg ik dit voor elkaar?
Het verschil is letterlijk levensgroot.
Die eerste vraag komt voort uit angst voor afwijzing, de laatste vraag komt voort uit mijn eigen motivatie.
Thema.
Veranderen, leren, aanpassen. Allemaal natuurlijke groeiprocessen.
Maar vreselijk contraproductief als ze ingegeven worden vanuit angst.
Als ik me klein voel, duurt het soms even voor ik dat weer door heb.
@sanderbredewout beterschap (en toch klopt die tekst wel, net 5 min. geleden geschreven: http://t.co/X5dJcjtS )
Mooi geanalyseerd. Maar op je werk is t misschien niet onzekerheid die je afwezig maakt?
oorspronkelijk wel. inmiddels ook gedachten elders. tenminste bij kantoorwerk. zodra ik klanten tegenover me heb, ben ik er. helemaal.
Ik zat gisteren, naar aanleiding van die post over dat stukken schrijven voor de website, nog te denken, “He? Dat kan JJ toch prima, lijkt me? Leuk zelfs?”.
Maar misschien heb ik het mis.
Ach, we doen dat allemaal, toch? Het is soms de kunst om het leuke in het niet-leuke te zien, of zo.
Voor een buitenstaander is het makkelijk om te denken “Hij heeft daar op kantoor zoveel middelen voor handen, zoveel ervaring opgedaan, zoveel goeds gedaan voor zijn clienten…er ligt daar nog onontgonnen gebied als hij er anders naar zou kunnen kijken”. Maar ja. Een buitenstaander is niet voor niets een buitenstaander. Die zit niet in je hoofd en voelt niet wat jij voelt en ziet niet wat jij ziet.
En bedoel je dat je er niet goed in bent? Of dat je het niet leuk vindt en er niet goed in wilt zijn? Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik moet soms dingen die ik niet zo leuk vindt en zeg dan dat ik er niet goed in ben (en zo voelt het ook). Maar als ik opeens hetzelfde werk moet doen voor mezelf, dus om een andere reden, kan ik het wél en vind ik het wél leuk! Nou ja, dan kan ik het nog steeds niet heel goed. Maar ik vind het een stuk leuker dus ik doe een stuk meer mijn best. Spreadsheets en admin voor mijn eigen nieuwe business, bijvoorbeeld.
Zonde om je dan klein te maken. Je bent niet klein. Je bent groots.
ik moet hier even over nadenken…
zou het zo zijn dat ik het gras aan de andere kant van de heuvel groener vind?
…hm . vooralsnog een “nee”. Ik ben bezig dingen te zoeken die dichter bij me liggen. Een deel van mijn werk heeft dat. Een groot deel niet.
En ja. Ik akn energie steken in daar de lol van zien, en er beter in worden. heb ik een tijdje geprobeerd.
Voelde niet goed.
Dat zijn dus de dingen waar ik afscheid van neem. Waavan ik nu leer zeggen: “dat kan ik niet”. Moeilijk voor iemand die vindt dat ie veel moet kunnen. (niet alles! want “niet alles kunnen”, moet ik ook kunnen).
Zo zit dat ook met die website stukken. Dat is puur informatief. Uitleggen wat een CI nu eigenlijk is. Dat is veel moeilijker dan ik dacht. En ook dat kan ik leren. Maar ook daarvan zeg ik: nu tijd voor andere dingen. Er is genoeg dat over blijft. Grootste uitdaging: leren verkopen.
Kan ik niet, vond ik nooit leuk. ga ik nu wel mee stoeien.
Verbaasd ben ik eigenlijk dat je je zo klein voelt.
Ik vind je namelijk zo uit je cocon kruipen!
Maar ja ik *ken* je alleen virtueel
klopt.
maar soms zijn die in mijn schulp kruip momenten er nog. En dat is als ik bezig ben met de dingen op mijn werk waarvan ik besloten heb dat ik ze ga afstoten.
over het algemeen is men kritischer naar zichzelf dan anderen. Elja had onlangs ook zoᷰn blog. Ga van je eigen kracht uit
Dank
doe ik al hoor, Carel.
Dit zijn losse momenten