“Ik weet wel hoe dat moet, lekkere teksten schrijven”
had ik met veel bravoure geroepen.
De OPCI (landelijk platform CI gebruikers) had een webredacteur nodig.
Ik met mijn stomme kop,
en mijn grote mond.
Ik had gezegd dat dit beter kon.
Daar waren ze het bij de OPCI mee eens. Ze zochten niet voor niets een webmaster.
Nu is een groepje mensen druk bezig aan het schrijven. En ik moet morgen mijn stukje inleveren.
Maar ik kan dat dus helemaal niet. Informatie overzichtelijk brengen.
Dus nu maar gewoon eens toegeven dat er dingen zijn waarvan ik wel zie hoe ze beter kunnen, maar waar ik verder met mijn poten van af moet blijven. Gewoon omdat ik het niet kan, dat beter doen.
Gewoon iets niet kunnen. Niet zo moeilijk toch?
Waarom doe ik er dan een half jaar over om dat toe te geven?
RT @jjvoerman: gewoon iets niet kunnen, dat kan ik dus niet. http://t.co/5ygZWLbr
Kan niet bestaat niet, houd ik mijn kinderen al jarenlang voor, alleen soms moet je je inspannen, meer dan anders, om de klus geklaard te krijgen. Alles is te leren, maar wel klein beginnen. Niet voor niets luidt het gezegde: al doende leert men. Gewoon doen, struikelen en valken, opstaan en een nieuwe poging wagen. Succes 🙂
Of gewoon beslissen dat het je niet ligt. Dat het niet belabgrijk genoeg is om in de vingers te krijgen en dat anderen daar beter in zijn.
Ik heb nog heel erg veel andere dingen te leren waar ik meer energie in wil steken.
Ik dacht hier te makkelijk over, en laat dit gaan.
niks mis met iets niet kunnen, geeft ruimte en energei voor die andere dingen