De regen die glinstert in de klinkers.
De grote stappen die ik zet in lompe schoenen.
De rust die ik opzuig.
Het boek waar ik voorzichtig in verdwijn.
De mensen die me raken
via lucht of lijf of pixels.
Mijn ik die hier naar buiten kan,
de resonans daarvan.
Kerstboom kopen met Sacha.
De openheid van mijn gesloten dochter,
mijn zoon die alles uit zijn leven haalt.
Silhouetten tegen ijzingwekkend hoge luchten.
Het dekbed dichter om me heen.
Sacha, genietend van haar sinterklaascado,
en e-books zit te lezen, naast me op de bank.
Er is.
De middelste twee dochters die hevig aan het mailen zijn,
over het verjaarscadeau van hun moeder.
De designwinkel, wentelen in stijlvolheid, wetend dat ik het niet mis.
De thuiswerkplek die ik gemaakt heb (sorry Dion, op jouw kamer).
Het telefoontje voor mijn werk dat zo maar lukte.
Nat in de badkamer blijven staan omdat ik vandaag geen haast heb.
Niets, gewoon niets,
dan die wetenschap
diep van binnen
dat het goed is.
Heel goed.
Wat kan ik gelukkig zijn met zo’n blog.
waarom je geluk niet moet najagen http://t.co/qJCK8SWm
Heerlijk genieten
van jou en je letterspel