dialoog over geloven.
hier staan de eerdere delen:
deel 1
deel 2
deel 3
deel 4
Uiteindelijk vol overgave JA kunnen zeggen is een mooie stap, denk ik.
Wat ik mooi vind aan jouw overgave is dat ie compleet is. Overgave ook aan jezelf, inclusief je nukken. Een pracht van een paradox. Maar jij leeft hem.
Ik heb die JA ook gevoeld. Ook al heb ik hem prachtig verpakt. Hij gaf rust, die JA.
Voor mij was het ook stoppen met zoeken. Niet omdat ik HET gevonden had. Maar omdat ik iets gevonden had dat raakte aan HET.
Ik hoef HET niet te vinden, te pakken en te benoemen. Vooral: ik hoef HET niet meer na te jagen. Als ik alles stil leg, kan ik er heel dicht bij komen. Dat hoeft lang niet altijd in de kerk.
Met kerst en pasen ben ik zelfs nooit in de kerk. Mijn gezin is niet kerkelijk, en ik vind op die dagen een ontbijt met mijn gezin belangrijker dan mijn aanwezigheid in de kerk.
Voor mij is belangrijk dat de kerk er is. Dat ik kan gaan, en daar stilte kan vinden.
Een vast onderdeel heeft voor mij grote betekenis. De predikant zegent ons ten afscheid.
Vreemd genoeg kan ik dit echt voelen aankomen. Ik kan een zegen binnen laten komen. Dat is voor mij van grote betekenis.
Dat, de preek en de mensen zijn voor mij de kerk. Ik weet niet zo goed wat ik met de liederen moet (helemaal niet nu ik daar weinig melodie in hoor). Ik zie dat het voor mijn medekerkgangers wel belangrijk is, en dat is voor mij genoeg.
Heeft voor jou het geloof invloed op je dagelijks leven? Ik kan me bij jou zo voorstellen dat je zonder geloof ook al nadacht over wat je deed en liet. En dat je zonder geloof ook waarachtig en gewetensvol wilde handelen. Maakt geloof daarin verschil?
Bij mij niet zo heel veel denk ik. Ik wordt niet een beter mens door mijn geloof. Of misschien toch: ik blijf dichter bij mezelf. Heb minder waardering van anderen nodig. (Vaak nog te veel, maar als ik droog kom te staan, kan ik nu ook uit een andere bron drinken).
Naschrift:
Ik merk dat sommigen dat “beter mens” verkeerd begrijpen. Ik bedoel daarmee niet: beter dan anderen, maar beter dan mezelf. Ik wordt een betere versie van mezelf. Niet omdat ik geloof, maar doordat ik geloof.
Vergelijken met anderen is iets dat sowieso niet in mij op komt. Welke maatstaf zou je moeten hanteren om te kijken wie een beter mens is?