Omzeil in in mijn theater de valkuil van het makkelijke succes, en trap ik er op mijn blog toch in.
Ik schreef deze post. Over ambtenaren die met een korte cursus de GGZ indicatie overnemen van professionals.
Ik speelde daarmee in op de actualiteit. En nu ben ik misschien zomaar ongemerkt onderdeel geworden van een lobby.
Lees het commentaar van mijn broer onder die post maar eens even.
Peter is niet iemand die overal samenzweringen ziet. Hij is ook niet iemand die psychische aandoeningen bagatelliseert. Hij is vooral iemand die heel erg beide kanten van een zaak kan zien, en wil zien. Ik neem zijn commentaar serieus. Vandaar dat ik er hier nog een post aan wijd.
Was ik uit op makkelijk succes?
Zat ik er vreselijk naast?
Niet helemaal.
Het proces van ambtenaren die buiten de praktijk staan, en toch de beste stuurlui aan wal spelen, was een eigen ervaring, en is van alle tijden, en overal. Het is ook een sluipend proces. Ik had het niet in de gaten, toen ik er nog midden in zat. Via twitter hoorde ik dat dit meer gebeurt. Er wordt met trainingen aandacht aan gegeven, las ik. Fijn.
Dat stuk staat dus nog steeds. Dat gevaar is reëel.
Hier staat nóg een blog over dat mogelijke gevaar.
Het is wel eenzijdig belicht, omdat ik in mijn eigen blog maar een heel klein zinnetje gebruik om te vertellen dat er ook veel goede dingen gebeuren. Dat ik vergeet te vertellen dat veel ambtenaren écht proberen meerwaarde te bieden, en wel oog hebben voor alle kanten.
Bij deze dus.
Ik heb ook de overindicering van de GGZ niet genoemd. Want ook daar geloof ik Peter. Dat er soms te snel een etiket geplakt wordt. Misschien goed om de waarschuwing van Hans Achterhuis in “De markt van welzijn en geluk” nog eens ter harte te nemen.
En dan daar weer een tegenverhaal op. Een blog van een psychiater. Het is allemaal veel genuanceerder dan het lijkt.
Kortom dit verhaal heeft meerdere kanten.
Daarom ben ik blij met Peters commentaar.
Nu laat ik het los. Laten de mensen die er echt verstand van hebben maar met elkaar in dialoog gaan. Zodat we goede hulp kunnen bieden, én niet doorschieten.
Het artikel dat een cursus van 6 dagen een ambtenaar tot kinderpsychiater maakt is natuurlijk niet waar. Dat is een onjuiste voorstelling van zaken. Maar dat de gemeente gaat beslissen of en welke hulp een kind nodig heeft bij psychische problematiek is wel waar. Staat letterlijk zo in de memorie van toelichting.
De gezondheidszorg voor kinderen en juegdigen gaat wel degelijk uit de zorgverzekering. Dat zou je met de kindergeneeskunde eens moeten proberen.
Daar tegen is vanuit de (jeugd) GGZ veel verzet. Dat klopt, Maar ook vanuit huisartsen, kinderartsen en vooral vanuit ouders. 10 duizenden tekenen de petitie op http://www.petiejeugdggz.nl
Dat kun je lobby noemen, maar kijk ook eens naar alle argumenten die er zijn. Wij vinden het niet zaomaar niet leuk. Nee , wij geloven niet in het op niets gebaseerde wensdenken dat het met de overheveling naar de gemeente beter wordt . In Denemarken is het mislukt. En verder is er geen enkel onderzoek naar gedaan. Zo zijn er nog wel heel veel meer bezwaren te noemen. Die staan op onze website onder informatie. http://www.petitiejeugdggz.nl/wp-content/uploads/2013/06/Feiten-en-zorgen-over-de-transitie_1.doc Voor ouders die een kind hebben met psychische problemen wordt het veel slechter. Laten we er niet in trappen, dat er beweerd wordt dat het door de jeugdwet zo’n stuk beter wordt. Dat is een broodje Aap verhaal in het kwadraad.