DOEN!

Oke.

Niet langer treuzelen.

Gewoon doen. Naar buiten met je ambities.

En gewoon de hulp vragen die je nodig hebt.

Hier. Nu.   

Beste lezers,

Ik heb jullie hulp nodig. Ik ben iets van plan. Ik heb er al eerder over geblogd, en heb intussen op een andere site iets klaargezet.

Ik wil een blogforum starten. Een plek op het internet waar mensen elkaar ontmoeten om naar elkaar te luisteren. Een veilige plek, waar je zeker weet dat je gerespecteerd wordt. Een plek waar we maatschappelijke thema’s aan kunnen snijden. Op een respectvolle manier.

Waarom? 

Omdat er in Nederland een debatcultuur heerst:

  • We praten in one-liners. 
  • We maken statements. 
  • We spuien ongenoegen. 
  • We steken elkaar de loef af. 
  • We zijn snedig, gevat. 
  • We smijten met algemene wijsheden. 
  • We hebben de waarheid in pacht.
  • We kunnen het zo mooi zeggen.
  • We halen anderen aan, want dan hoor je het eens van een ander.
  • En die heeft het ook weer van een ander.
  • En die heeft het weer van de eerste.
  • We zijn graag voor, of tegen, want dat is lekker makkelijk.
  • We praten in termen van gelijk of ongelijk.

En we gaan daarmee volledig voorbij aan wie we echt zijn. En wie de ander echt is.

Die ruimte wil ik creeëren. Ik denk dat ik dat kan. Ik kan niet veel, ben onhandig, maar wat ik wel kan is ruimte geven aan anderen. Dat is niet alleen wat ik kan. Dat is wie ik ben: Eigenzinnig, met een open hart voor de eigenzinnigheid van anderen. Daarom wil ik dit doen. Moet ik dit doen.

Mijn vraag aan jullie: 

Kijk rond op het blogforum. Geef me tips. Wat kan beter? Is de uitleg duidelijk? Zijn de regels duidelijk? Is mijn rol duidelijk?

Maar vooral:

Doe alsjeblieft mee met de try-out. Want de “proof of the pudding is in the eating”.

Die try out heb ik gemaakt aan de hand van een reactie van iemand op een eerder artikel van mij hierover. Iemand die meteen al inhoudelijk aan de slag wilde. Daar heb ik in de reacties een leuk gesprek mee gehad. Een gesprek dat eigenlijk nog niet af was.

Heel erg bedankt.

(PS, ik zag dat de links niet overal helder doorkomen. hier staat het forum: http://nnblogforum.wordpress.com/)

Zo.

Dat is er uit. En nu dapper blijven. Nu de stormen van :”dat lukt je nooit!”. “Daar zit niemand op te wachten”. “Wie denk je wel dat je bent?” trotseren. Want dit lukt me wel. En ik ben degene die dit gaat doen. *riep hij dapper, met trillende stem*

10 thoughts on “DOEN!”

  1. Ik geef toe dat ik na twee blz scrollen op http://nnblogforum.wordpress.com/hoe-communiceer-je-zorgvuldig-op-dit-forum afhaak: ik schrok van de hoeveelheid aan regels en voorwaarden. Is dat echt nodig volgens jou?

    Jouw blog http://jacobjanvoerman.wordpress.com/2012/01/29/419 is waar je, zo ongeveer, van uit wilt gaan: waarom wil je het heel anders? Wellicht begrijp ik je niet helemaal?

    Op http://nnblogforum.wordpress.com/2012/01/29/het-dilemma zie ik niet waar ik kan reageren?

    1. Dat communciatiemodel geeft wel heel duidelijk aan, wat respectvol communiceren is.
      Goed dat je zegt dat je af haakt.
      Dat moet ik dus anders doen. Ik ga die niet meer op de voorgrond zetten.

      Volgens mij is dit hetzelfde als wat ik met mijn blog bedoel. Hoe ervaar jij het als anders?

      Het dilemma heb ik sticky gemaakt. ik weet niet of dat de oorzaak is dat je daar niet op kunt reageren.
      moet ik ven uitzoeken

  2. Jacob Jan,
    Ik zit met een probleem. Een best wel groot probleem.

    Ik krijg mijn systeem niet aan de praat als ik rondkijk op jouw EN EN Blogforum. Ik vind het te ingewikkeld. Ik vind pensioen geen interessant onderwerp. Ik weet niet wat nu precies de bedoeling is. Ik begrijp het niet goed en merk dat ik het bijna niet kan opbrengen om mij er goed in te verdiepen. De weerstand is te groot.

    Jij bent mij dierbaar. Hier begrijpen wij elkaar niet. Niet erg. Ik ben geen boekenlezer. Ik kom nog geen 10 blz door. Jouw dilemma post grijpt mij niet. Het dilemma ontgaat mij. Mijn beeld van de samenleving: Zelfredzaamheid voor elkaar. Hiermee verbind ik jou uitersten en is voor mij het dilemma klaar.

    Ik wil graag met jou meedoen. Meedenken. Om aan jouw droom bij te dragen. Voor mij zul je een andere insteek moeten zoeken. En wellicht voor mensen die op mij lijken ook.

    Ik zoek en denk met je mee!

    1. Dank je.
      Er valt nog veel te knutselen.
      Spel tussen vasthouden en loslaten voor mij. Ontdekken wat inhoud is en wat vorm.
      Wat is voor mij de kern, en wat kan ik aan de vorm veranderen?

      Wat is middel en wat is doel?

      Dankzij jou kom ik dichter bij een antwoord.

      Die boeken en dat thema, is middel. Daar kan best een ander middel naast, of zelf voor in de plaats.

      Twee uitersten verbinden. Daar zit de kern. Dit begon allemaal met mijn tweet:
      “De waarheid ligt aan beide uitersten tegelijk.”

      Mijn vervolg daar op is: laat die uitersten dan naar elkaar luisteren, in plaats van naar elkaar te schreeuwen.

      Geef ze een plek om te luisteren/lezen.

      Dat is de kern van wat ik wil. Plek voor het verhaal achter die uitersten. Om nader tot elkaar te komen.

      Want hoe doe je dat? Zelfredzaamheid voor elkaar? Waar eindigt het zelf en begint het elkaar?

      Ik ga in mij blogpost het verhaal doen van een VMBO’er die daarmee in de moeilijkheden kwam.

      Want ik wil hier geen elitaire, intellectuele bedoeling van maken. Dus graag jou input, om het simpeler te maken. Helderder.

  3. Nou zeg, wat een mooi initiatief dit, en dat je je ding gaat doen, uitproberen. Je bent volgens mij ook zo’n nadenker, je wilt graag dat het zorgvuldig gaat, dat het respectvol gaat, etc. Dat het duidelijk is ook.
    Weet je Jacob Jan? Mijn ervaring met #blogpraat is dat dat vanzelf gaat gebeuren als jij iets start, omdat JIJ het start en omdat JIJ het bent die het ook gaande houdt. JIJ faciliteert, JIJ betrekt mensen, JIJ gaat zorgen dat er een community ontstaat die zich prettig voelt bij delen.
    Het is JOUW ding. De oplossing (voor het kader en ‘de regels’, bedoel ik) ligt in jouzelf besloten. Ik zou zeggen: houd het simpel. Misschien is wat je hierboven zegt, al voldoende.

    “Een plek op het internet waar mensen elkaar ontmoeten om naar elkaar te luisteren. Een veilige plek, waar je zeker weet dat je gerespecteerd wordt. Een plek waar we maatschappelijke thema’s aan kunnen snijden. Op een respectvolle manier.”.

    1. Wat fijn. nog zo’n positieve reactie.
      Heb ik nodig, nu mijn eigen twijfels beginnen op te rispen (zie mijn blog dat ik net schreef).

      En inderdaad: simpeler. Steven Gort en Sonja Broekhuizen zetten me ook al op dat spoor.

    2. “Het is JOUW ding” 🙂 erg goed advies.

      Jouw #blogpraat heeft mij ge-inspireerd tot deze zet. Want jij biedt die veilgheid in jouw tweetchat! Door jou weet ik dat het kan!

      1. Door jou weet ik ook dat jij het kan. Haha! Echt! Jij bepaalt het, die veiligheid, die ruimte, het is je eigen speelveld. Soms zul je misschien even moeten vechten voor dat kader, maar dat is OK.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.