Persoonlijke groei is:
Door krijgen dat je doel eigenlijk een middel is om een verderop gelegen doel te bereiken.
Je kunt geen kortere route kiezen die rechtstreeks naar dat verderop gelegen doel loopt.
Om de eenvoudige reden dat dat verderop gelegen doel nog niet bestaat.
Als je dacht dat dat kleinste Babushka poppetje er al die tijd al in zat heb je het mis. Elk poppetje verschijnt pas als je het grotere poppetje open maakt.
Er is geen kleinste poppetje. Er is geen ultiem doel.
Uiteindelijk blijkt het middel al die tijd het doel te zijn geweest. Maar dat weet je pas achteraf. Als je terug kijkt op je leven. Als je je doelen bereikt hebt.
Steeds als je je doel bereikt is het goed om te beseffen, dat het daar uiteindelijk niet om ging. Maar als je alles relativeert is niks meer belangrijk.
Maar wat heb je dan nog om voor te leven? Een doel natuurlijk!
Daarom moet je dit weer vergeten, en op zoek gaan naar je volgende doel.
Het is een kwestie van perspectief. Inzoomen en uitzoomen.
Als je te veel uit zoomt, te veel relativeert is uiteindelijk niets meer belangrijk. In die uitgezoomde modus kom je nergens meer toe. Daarom moet je weer inzoomen op je volgende doel. Dat bedoel ik met “vergeten dat dat doel een middel is)
Als je te veel inzoomt kun je je doel niet meer relativeren.
Waarom zouden we ons zo voor de gek houden?
Ik zie het niet als “voor de gek houden”
Het is een kwestei van perspectief. Inzoomen en uitzoomen.
Als je te veel uit zoomt, te veel relativeert is uiteindelijk niets meer belangrijk.
in die uitgezoomde modus kom je dus nergens meer toe. Daarom moet je weer inzoomen op je volgende doel. Dat bedoel ik met “vergeten dat dat doel een middel is)
Goede uitleg in de comments. Die mag van mij wel in de post.