diep uitademen (zelfgesprek)

Pssst. Baal je nog?

– Het is minder. Nog niet over.

Wat heb je nodig?

– . . .

*laat stilte vallen*

– oké, ik heb een schouder nodig, om tegen te leunen.

Hier *biedt schouder aan*. Dat weet je toch? Dat die er is, die schouder? Van binnen. Onvoorwaardelijk. Het enige dat je hoeft te doen is het toe te laten. Ja, ik weet dat daar kracht voor nodig is, voor dat toelaten, voor dat binnen laten komen. Soms moet je eerst iets kwijt. Heel diep uitademen. Dan komt het inademen vanzelf.

*rapen samen de stilte op, en koesteren deze nog even, heel zachtjes*

– Weet je, ik ben blij met je.

Zeg dat nu eens tegen jezelf.

– Maar ik praat toch met mezelf nu?

Ja. Maar zeg dat eens tegen dat stuk zelf dat die fouten maakt.

*paar keer diep uit en inademen*

– Weet je, ik ben blij met me. En dat de onrust nog niet helemaal weg is, doet daar niets aan af.