Als ik een dichter was
Verklaarde ik mezelf
De oorlog in mijn hoofd
Veldslag na veldslag
Richtte ik gedichten op
Ik kroop door het slijk van niemandsland
Ik verlegde grenzen
Mijn woorden troffen
Rondslingerende gedachten
Mijn verstand sneuvelde
Bij bosjes
Maar in vredestijd
Kan ik geen dichter zijn
Ik weet
Er valt niets te verklaren
Dus ik smeed
Mijn woorden tot gebaren
Vrede is ook goed. 🙂