Ik kan het wel.
Een perfecte blogpost schrijven.
Maar ik doe het niet.
@KittyKilian (wel 2 t’s en geen 2 l’s) van de Blogacademie leerde mij dat, een perfecte blogpost schrijven.
Mijn eindexamenstuk was DIT .
en dat leverde dit op:
Ja, die balk daar, bij 21 januari.
Dus het werkt, die blogcursus van Kitty. Laat ik dat gezegd hebben. En verder deugt Kitty tot in haar tenen, ook daar ligt het niet aan.
En toch doe ik het niet meer, een perfecte blogpost schrijven. Kijk maar naar de balkjes daarna.
Kitty zei al tegen me dat ik te eigenwijs was.
Mijn motor draait op een ander soort perfectie. (En die eigenwijsheid is daar een onderdeel van, denk ik.)
Mijn hele leven zie (maar vooral voel!) ik een wereld die parallel loopt met de onze. Nee, niks geen fantasy of SF gedoe. Het is meer een soort van tussen de regels door leven. Het voelt wel magisch. Dat dan weer wel.
Die magie een stem geven, een gestalte geven. Het onnoembare een naam geven, het ongrijpbare als een vogeltje even op mijn hand houden. Daar zit mijn perfectionisme.
Ik wil mij dus niet aanpassen aan jouw manier van denken, zodat mijn blogposts lekker weg lezen. Ik wil niet de logica van een goed opgebouwd argument.
Ik wil die licht verontrustende verschuiving bij jou. Ik wil dat je iets begrijpt waarvan je nog niet wist dat je het niet begreep, en dan zonder dat je het ook echt begrijpt.
Die doen we nog een keer:
Ik wil dat je iets begrijpt waarvan je nog niet wist dat je het niet begreep, en dan zonder dat je het ook echt begrijpt.
Met dat laatste bedoel ik dat ergens iets, buiten jouw alles analyserende gedachten om, op zijn plek valt. Zodat je het ook ziet, voelt. Misschien is het iets anders dan ik zie, maar het is onmiskenbaar ‘het’.
Dat bereiken, is voor mij perfectie.
“Maar dan moet je wel gelezen worden”, hoor ik Kitty al zeggen.
Dat klopt.
Maar ik blijf eigenwijs nog wat ‘fouten’ maken. Totdat de boel vanzelf op zijn plek valt.
Ik schrijf elke dag een blogpost. Daardoor beperk ik mijn mogelijkheden tot redigeren, de mogelijkheid om helderder te verwoorden wat ik nou precies bedoel. Maar die flow van elke dag schrijven levert me iets anders op: elke dag mezelf dwingen om woorden te geven aan wat ik voel/denk/zie levert verrassingen op, voor mezelf. Schrijven en laten liggen om het te verbeteren werkt voor mij niet. Dan blijft dat liggen en gaat het roesten.
Ik schrijf daardoor niet zo helder dat er geen speld tussen te krijgen is. Ik gooi mijn gedachten soms ‘onaf’ mijn blog op. (zeg sorry: vaak ook nog met nasmeulende typ-, schrijf- en stijlfouten) Dat is een noodzaak voor mij. Het moet er uit. Publiceren is voor mij afstand nemen. Pas als ik gepubliceerd heb, kan ik als lezer naar mijn eigen gedachten kijken. Pas dan weet ik wat ik precies bedoel.
Dat ietsje meer schaven meer lezers oplevert is waar.
Ik zoek nog naar balans, want ik wil natuurlijk wel veel lezers maar het ‘rauwe’ bloggen, wil ik niet verlaten.
Kies ik nu voor waarheid boven lezersaantal?
Iets zegt me dat dat geen of/of is. Dat iets ga ik vinden.
Grappig en Mega herkenbaar. Ik ga meer dan ooit mijn eigen gang, doe meer dan ooit mijn eigen zin. Weet geeneens of dat waar is. Wordt slecgter geleden dan ooit. Geloof ik. Of laat ik zeggen minder. Maar weet geeneens of dat waar is. Ik zal morgen weer eens kijken. Of overmorgen.
Het enige wat ik nu wel jammer vind, is dat dit mogelijk weer niet geplaatst wordt door technische incomoatibilyty…
Ik lees jou omdat je niet gelikt schrijft. Ik ben allergisch voor gelikt. Perfect of de achijn ervan, is per definitue gelikt. Mijn definitie.
Ik schrihf dit liggend en met één hand om 04.46 uur en vind het hoge percentage spelfoyten wel enigszins irrirant. Maar omdat het bijna zeker toch niet door de technische commussie heen komt vergaat de lust om te verbeteren helemaal, zo constateer ik. Maar omdat ik voor jou reageer wn niet voor de goegemeente, zal ii dit kopieren en in een mail zetten.
Xxc
Heb inderdaad ook het idee dat het geen of/of is.
Het gaat hier – mijns inziens – niet om het doel, maar om de weg en daar zo veel mogelijk van te genieten. En wij mogen daar dan ook nog eens van mee genieten.
Heel vreemd overigens dat ik juist die blogpost van 21 januari gemist heb.
Je kan je afvragen of ‘het weg de doel is, of het doel de weg’
Even over nadenken… http://t.co/m5vb1zO7
Ach, wat is perfect? Die piek in je lezersaantallen? Kan een blog zoals hierboven niet gewoon perfect zijn ondanks dat het niet gelezen wordt? Natuurlijk zou het fijn zijn wanneer je meer lezers zou trekken. Wie wil dat nu niet? Maar is dat de reden waarom we schrijven? Belangrijker vind ik wat je zelf aanhaalt:
“Maar die flow van elke dag schrijven levert me iets anders op: elke dag mezelf dwingen om woorden te geven aan wat ik voel/denk/zie levert verrassingen op, voor mezelf. Schrijven en laten liggen om het te verbeteren werkt voor mij niet. Dan blijft dat liggen en gaat het roesten.”
Schrijf jij maar door aan je bijna-perfecte blogposts, zodat ik ze iedere dag kan lezen en een perfect begin van de dag heb 😉
Jacob heeft gelijk en ik daarmee ook 🙂 http://t.co/P93L0dlT
Bestaat er een perfecte blogpost dan? Dat is toch helemaal afhankelijk van het doel waarmee je blogt? Ik lees je blog regelmatig juist omdat het over je proces gaat en ik daar iets van probeer te begrijpen en te leren.
Los daarvan: het succes van je blog afmeten aan het aantal bezoekers is weinig zinvol. (Daar zou ik weer eens over moeten bloggen. Vooruit: hier een link naar een ouwetje: Over de bouncerate,en wat je daar van kunt leren.
Keep 'm coming Jacob Jan!
RT @jjvoerman: de perfecte blogpost, en waarom ik die niet schrijf http://t.co/ukkDZ10U
mooi stuk & goed punt @jjvoerman de perfecte blogpost, en waarom ik die niet schrijf http://t.co/a8pMnIBb
Perfect duidelijk, dus gewoon doen zo. “Perfectie” is geen doel maar kan een middel zijn of als je er op gaat blindstaren een belemmering worden.
Dus doe waar je vanuit je zelf goed in bent en blijkbaar ook behoefte aan hebt. Het levert op voor jezelf en ook voor anderen 🙂
…… “En verder deugt Kitty tot in haar tenen” … Ja, daar ben ik inmiddels ook van overtuigd (heb jou ook via haar gevionden)
Mij uit het hart gegrepen!
Die zin, van 2x keer, die herken ik: ‘Ik wil dat je iets begrijpt waarvan je nog niet wist dat je het niet begreep, en dan zonder dat je het ook echt begrijpt.’
Want dat draait om het mysterie van het leven. Waarvan we zo vaak weg dwalen, we willen altijd langs de rafelranden, grijpen wat zichtbaar is en meetbaar, tot op zekere hoogte maakbaar. Maar ondertussen vergeten of negeren we maar al te vaak de wereld van de aandacht, de liefde, de ontmoeting van de mens in al zijn kwetsbaarheid, leven heen langs de ideeën, de inspiratie, de diepe vragen, de onbeantwoorde dilemma’s van het leven. Het ongrijpbare, onaanraakbare, maar daarom niet minder realistische deel en doel van ons bestaan. Zijn in plaats van doen. Voelen met je hart en ziel. Niets kan zo gevuld zijn als de stilte. Ademen met intuïtie en wandelen in vertrouwen. En dat, midden in de dagelijkse beslommeringen en alle hypes, de wereld van de waan van de dag …
reactie van:
Anton Verweij
weblog God-is-in-de-stilte
(door mij geplaatsts omdat er iets mis ging met reageren)
Mee eens, het is geen of/of. Ik lees je blog liever zo. Juist omdat er zo veel meer echt leven in het leven tussen de regels door zit. Er iets gebeurt. Verschuivingen , dingen die op een plek vallen zonder ze te kunnen vastgrijpen, alsof er simpelweg in een andere laag iets herinnert wordt wat er al klaar lag.. Maar ja, ik ben van hetzelfde soort eigenwijze perfectionisme geloof ik;-) Dat levert misschien wel ándere lezers op?
Wow! Sterk RT “@KittyKilian: Tsss…. 😉 ‘De perfecte blogpost, en waarom ik die niet schrijf ‘ http://t.co/OOtAx206 @jjvoerman”
RT @KittyKilian: Tsss…. 😉 ‘De perfecte blogpost, en waarom ik die niet schrijf ‘ http://t.co/BYwY5Ksc @jjvoerman
Een blik van herkenning! Blij dat er nog veel meer schrijvers er zo over denken. *zucht van verlichting*
Er wordt al teveel gepolijst, afgewerkt, marketing&seo-proof gemaakt en gepimpt de wereld in gestuurd. Dat maakt het voor mij minder origineel. Benieuwd hoe je er over een paar maanden tegen aan kijkt…