Wij praten.
Ik probeer je iets duidelijk te maken, maar . . .
Ik ken je niet goed genoeg.
Zelfs als ik je door en door meen te kennen, ken ik je niet goed genoeg.
(en juist als ik je door en door meen te kennen, loop ik het grootste risico op een misverstand)
Hoe zou dat ook kunnen? Jij kent jezelf niet eens voor de volle 100%.
Dus wat ik zeg kan heel goed anders uitpakken dan ik verwacht.
En dat is niet erg. Want wat ik deed was een poging. Als ik zie dat die niet gelukt is, kan ik nog een keer.
Uitproberen.
Vallen en opstaan.
Beter dan mijn mond houden.
Al die pogingen vóór de poging die lukt zijn geen mislukkingen.
Zonder die pogingen, was die laatste, die wél lukt, er niet geweest.
Ik wil in onze ontmoeting graag die ruimte.
@ruudketelaar hier is hij. en weer pak ik alleen maar een klein deeltje. anders verdwaal ik http://t.co/3Q7V1Z0W
Communiceren is absoluut vallen en opstaan. Zelf werk ik al sinds jaar en dag bij een klantenserviceafdeling. Heb telefonisch contact met mensen. Als je niet de goed uitgedokterde gesprekstechnieken toepast, is de kans op misverstanden erg groot. Daarom vragen wij altijd aan het eind van een gesprek of alles duidelijk is en of er verder nog vragen zijn. Iets waar ik in het begin moeite mee had omdat het onnatuurlijk aanvoelde, maar waar ik nu in mijn gesprekken de vruchten van pluk. Communiceren is iets wat je inderdaad met vallen en opstaan leert en vervolmaakt.