bloggen om mezelf te zijn

Gisteren vroeg iemand terecht:

Hoezo dat gedoe over jezelf zijn? dat ben je toch altijd?

Ze heeft gelijk. Ook als ik niet mezelf ben, ben ik mezelf. Niet mezelf zijn is ook iets dat bij me hoort.

Wat bedoel ik er dan mee? Met dat niet mezelf zijn?

Ik kan alleen voor mezelf spreken.

Ik voel me niet “mezelf” als ik mijn best doe om aardig, leuk, creatief, slim,  . . .  gevonden te worden. Ik zit dan niet in mezelf, maar kijk als een buitenstaander naar mezelf. Dat vreselijke, onzekere, zelfbewuste uit mijn puber-tijd.

Bij blogschrijven is het dan of mijn denkbeeldige lezers meehijgen in mijn nek. Nu dus: “dat kun je niet schrijven over je lieve lezers. ‘Meehijgen’, wat zullen ze daar wel niet van denken?”

Rekening houden met lezers is iets anders dan aanpassen aan lezers. Daar heb ik al een keer over geschreven. dat heeft te maken met iets doen uit angst of uit liefde.

Niet mezelf zijn is voor mij reageren uit angst. En af en toe gebeurt dat nog. Dat hoort bij mij. Niet doen alsof mij dat niet meer overkomt is een extra laag onechtheid toevoegen. Toestaan, en weer laten gaan. Ook daar helpt bloggen bij.

3 thoughts on “bloggen om mezelf te zijn”

Laat een reactie achter op Jos Peschen (@JosPeschen) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.