bellen, slecht horen en instanties *zucht*

 

Ja dat ken ik.

We kregen een nieuwe decoder van Tele2. En die deed het niet.

Dus ik stuur een mail, dat ik niet kan bellen ivm mijn slechthorendeheid. Ik krijg een mail terug dat ik toch beter kan bellen.  En anders belt mijn vrouw toch gewoon even?

Ik mail terug dat ik graag mijn eigen zaakjes wil kunnen regelen.

Dat lieg ik trouwens. Ik vind het erg fijn als mijn vrouw onze zaakjes regelt. Ik heb een hekel aan zaakjes regelen. Maar dit is iets dat ze weigert.

Dus moet ik iets. Ik probeer toch te bellen, want ik krijg te lezen dat het echt niet kan via mail. Ik bel met mijn mobiel, die heeft de beste luidspreker. Met heel erg veel “wat zegt u?” kom ik er uit. Als ik in dan weer de telefoon neer leg, voel ik me alsof ik net examen heb gedaan.

Het UWV is ook zo’n club die moeilijk bereikbaar is. In mijn vorige baan moest ik vaak voor mijn klanten bellen. Ik heb dan een specifieke arbeidsdeskundige nodig, en die krijg ik nooit (nee, echt nooit) direct aan de lijn. Er wordt dan een “terugbelactie” in het systeem gezet.

En dat kan dus niet bij mij, terugbellen. Want áls ik al met veel moeite kan bellen, is het wel in een geluiddichte ruimte. Als ik gebeld wordt, heb ik daar geen invloed op.

Ik vraag dus of ik terug gemaild kan worden. Dat mag, ik geef mijn mailadres. En dan vraagt ze mijn telefoonnummer. Ik zeg dat ik dat niet geef, omdat er dan toch gebeld gaat worden. Ik ken mijn pappenheimers wel, want ik heb dat eerder meegemaakt.

De UWV mevrouw zegt dat ze geen “terugbelactie” aan kan maken in het syteem, zonder telefoonnummer.

Zucht.

Ik geef mijn telefoonnummer, en laat drie keer beloven dat er gemaild wordt, en niet gebeld. Ze gaat het er bij zetten. Met uitroeptekens.

De dag daarop wordt ik gewoon door de arbeidsdeksundige gebeld.

 

 

12 thoughts on “bellen, slecht horen en instanties *zucht*”

  1. Het lijkt wel of in dit land ondertussen iedereen is gestopt met nadenken en zelf beslissingen nemen. Droevig. En ik heb gemakkelijk praten. Ik hoor gewoon. En kan dus prima overweg met telefoon. Ik wel. En ook ik ben me dat vaak onvoldoende bewust. Dank.

  2. Aiaiai.
    Ik denk dat mensen vaak gewoon geen beslissingen mogen nemen van de organisatie. Na mijn bank-debacle realiseerde ik me dat al die medewerkers die ik aan de telefoon heb gehad ook wel graag zouden willen helpen. Maar dat maar heel weinig mensen de autoriteit krijgen (of nemen) om dingen gewoon te regelen. Ik weet niet hoe het er uit ziet in die organisaties maar ik vermoed dat initiatief afgestraft wordt.

  3. Vreselijk, in één woord vreselijk. En als je slechthorend bent is het nog erger.
    Alles is terug te voeren op het gebrek aan iets echt willen oplossen voor een ander, ook als het nét even een andere weg vraagt. Hetzelfde geldt voor afspraken maken met een monteur, telecombedrijf, gaswacht etc.: ‘we komen tussen 8.00-13.00 uur’, om vervolgens tegen 16.00 uur te verschijnen.
    Geen aandacht voor de ander en niet nadenken. Alles is te grootschalig en dus een te-ver-van-je-bed-show.
    Desondanks, volhouden en er over bloggen!

  4. Dat gebeurd met mij ook vaak. Bij de T-Mobile winkel werd ik zelf helemaal niet geholpen en verteld dat ik klantenservice moet bellen. Maar soms word ik wel blij verast.
    Ziggo regelde zonder probleem een product aanpassing na aanvraag per email. Paar dagen later via post een bevestiging brief. Helaas is dat de uitzondering.

  5. The professional come with their work where the property developer Sir David Garrard, who
    approve and disapprove the change of leadership has to unlicensed contractors offer.

Laat een reactie achter op Linda Kwakernaat Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.