Ik droomde vannacht dat ik besloten had om nu geboren te worden, in deze tijd.
Ik had deze tijd gekozen omdat nu de tijd is dat oude systemen aan de kant worden gezet, in een tempo dat zijn gelijke niet kent.
Ik wilde daar bij zijn, deel van zijn.
Ik werd wakker en dacht: ‘maar ik geloof niet eens in reïncarnatie’.
Ik lag er nog even over na te denken, maar viel weer in slaap. Mijn droom ging verder.
Ik zag de lagen die we van ons af moeten schudden. Letterlijk. Dunne lagen waren het. Als een stapel pannenkoeken lagen ze op elkaar. Dun, maar hard en taai, en kleverig.
Daar gaan we dus doorheen, droomde ik.
En ik geloof niet eens in reïncarnatie. Misschien dat ik daar in vorige levens wel in geloofde, maar in dit leven niet.