Zondag begon grijs.
De natte dagen van november. Wat had ik daar vroeger een hekel aan.
Vreemd dat ik het nu ook mooi kan vinden. De stilte van de mist. En als de zon er dan toch door komt staat hij zo mooi laag. Het gras lijkt groener dan groen. De schaduwen strelen mijn ogen. Zelfs kale natte akkers hebben een woeste charme.
Fijn dat zelfs het somberste seizoen zijn schoonheid aan mij prijs gegeven heeft.
Als ik in de stemming ben, tenminste. Vandaag lukt het niet. Grijsheid alom, ook in mij. Dag zonder inspiratie. Nog wat administratie doen, en dan straks een boek pakken denk ik.
uitdaging van het bloggen. vandaag lukt het niet: alles is grijs. http://t.co/HItumRcD #blogpraat
De impact van het weer op ons, mensen, kan soms groot zijn.
Gelukkig is het niet eeuwig mistig, koud en somber.
Ik houd van mist. Het ruikt zo lekker. Het voelt zo fris. Het is zo’n mooi stukje natuur, zelfs midden in de stad. Het schept een soort avontuur: wat zul je zien als de mist optrekt? Het is romantisch, melancholiek, warme-vesten-warme-chocomel. Een verrassing. Iets met de dag die zich ontvouwt.
Ik zag de hele ochtend tweets van mensen die baalden van de mist en ik verbaasde me. Het is er ook maar zo weinig he, echte mist?
Maar goed, dat verandert niets aan jouw grijze gevoel natuurlijk. Bij mij werkt het ook het beste, een boek, me verliezen in een boek. Heerlijk. En je grijs voelen, daar moet ook ruimte voor zijn toch? Duik in je grijszijn… 🙂
Ik houd er ook van. het grijze zat vandaag echt in mezelf.
ik zou ons Nederlandse weer vreselijk missen als ik expat zou zijn.
ik weet nu ook het verschil met gisteren. Gisteren ging ik naar buiten, en vandaag had ik een administratief thuiswerkdagje, en ben binnen gebleven. Volgende keer gewoon weer wandelen, en ruiken, en voelen.
Levert een mooie authentieke blog op met dito foto’s. RT @jjvoerman Uitdaging van bloggen: alles is grijs. http://t.co/sQxx8OOZ #blogpraat