eigenheid

Ik wil te veel.

Allemaal plannen in mijn hoofd.

Dat is niet goed lees ik in allerlei adviezen. Mij ontbreekt focus.

Ik moet stoppen met het lezen van die adviezen. Want dat maakt de chaos alleen maar groter. Als ik niet op pas haal ik het wat en het hoe door elkaar. Ik moet wel mijn eigen levenslessen volgen natuurlijk.

Goed.

Eerste poging om orde op zaken te stellen.

Dit is een kladversie. Er gaat nog veel veranderen.

Het WAT weet ik wel.

Ik heb er nog geen mooie elevatorpitch voor. Wil ik ook niet.

Ik zit in een boeiende strijd tussen precies en vaag:

Elke keer dat ik het wil vatten, omschrijven, vastpinnen, grijpen, merk ik dat het als zand tussen mijn vingers door glipt. Aan de andere kant: als ik het vaag laat, blijft het zo hangen.

Dus doe ik nu een rondedans. In steeds kleinere cirkels draai ik om de hete brij heen.

Wat is het wat?

Eigenheid.

Dat.

Wow! Eén woord.

En nu die brij:

Aanpassen versus jezelf zijn. Eigenwijs versus Luisteren. Collectief versus Individueel. Woord versus Beeld. Slim inspelen op wat mensen willen, of dat bieden waarvan ik vind dat het nodig is. Klein beginnen of groot dromen. STOP

Daar heb je het al. Het hoe sijpelt er door heen.

Terug naar het WAT.

Ruimte voor ieders eigenheid. Begrensd door respect voor de eigenheid van de ander. Ik schreef daar al een blog over. Die grens is niet zo moeilijk al hij lijkt. Als we maar de tijd nemen om hem te voelen. Als we maar beseffen dat we met respect voor die ander tegelijkertijd een bijzonder deel van ons zelf eren. Vrij maken zelfs.

Maar HOE?

Op zoek naar mijn rol daarin.

Niet als zoveelste coach. Daar zijn er genoeg van.

Wat ik wil is muren afbreken.

Muren die wij met zijn allen om die eigenheid heen bouwen.

En nu het begin van het HOE:

Wat heb ik in huis?

Mijn kwetsbare plek: Mijn allergie voor die muren. Mijn neus voor echtheid.

Mijn Achilleshiel als Instrument.