Gesprek met dochter en er achter komen dat je als ouder al jaren een plank mis slaat.
Dochter die een ongelofelijk rijke en intelligente interne dialoog heeft. Waarin ze ook al de reactie van mij als ouder ziet, begrijpt en incalculeert. Zodat het bij een discussie lijkt of ze amper naar me luistert.
Nu pas begrijp ik dat ik mijn woorden niet zie aan komen bij haar. Ze waren al aangekomen waar ik niet bij was.
Dochter die in bed denkt: “maar ik ben klein, ik hoef toch niet de verstandigste te zijn?”
Mijn hart scheurde een beetje open toen ik het hoorde. Maar ik ben zo blij met dat ik het vandaag hoorde, en snapte.
Dubbel pijn. Een dochter die tegen dezelfde dingen op loopt als ik, toen ik klein was. En ik heb haar er niet mee kunnen helpen.
Dubbel blij. Want een pracht moment vandaag. Diep wederzijds begrip. Ze ziet wel dat ik er voor haar ben, ook al kwam het nog wat lullig uit de verf tot nu toe.
En de beslissing om mijn kinderen nog serieuzer te nemen dan ik al deed.
Nieuw in mijn artikelen: Ik merk dat ik zo beïnvloed wordt door mijn mede-bloggers, dat ik voortaan onderaar mijn blogs links plaats van de artikelen die mij getriggerd hebben:http://socialgort.wordpress.com/2012/01/09/ik-ben-net-zo-deskundig-als-jij/
Ontroerend mooi.
En leuk idee om die inspiratielinks erbij te vermelden.
Prachtig. En herkenbaar. Net als de blog van Steven Gort. Roeien met de riemen die we hebben. Deskundig zijn vanuit het zijn van vader of moeder. Vaak gepaard met faalangst ‘doe ik het wel goed?’. En dan durven loslaten. Jouw kind op eigen benen. De wereld in. Eng, maar ook bijzonder mooi om te zien welk deel van jouw opvoeding ze meenemen.