Weet je, ik ga hem gewoon schrijven, die laatste blogpost.
Alsof ik morgen dood ben.
(Héé! aan de link die wordpress nu aanmaakt, zie ik dat ik daar al een keer over schreef)
Het IS al goed.
En als dit echt mijn laatste blogpost was, dan zou ik het daar bij laten.
Ik zou je alleen nog de zegen geven. En heel misschien zou ik daarbij uitleggen dat ik volledig gemachtigd ben om die zegen te geven. Want de enige die me daartoe hoeft te machtigen, dat ben jij. Als jij het toestaat, kan ik je zegenen.
Jij hoeft je plek op de wereld niet te verdienen. Je mag er zijn zoals je bent.
Natuurlijk heb jij je gevechten te leveren, obstakels te overwinnen, maar het gevecht met jezelf mag je staken.
Welke rationele, humanitaire, godsdienstige, spirituele redenen jij er ook voor hebt, ergens in jou zit de overtuiging dat het pas goed is . . dat jíj pas goed bent, als [vul hier maar iets in].
We hebben allemaal dat oordeel over ons zelf, en als je dat oordeel niet hebt, check dan even of dat is vanwege het feit dat jij van jezelf geen oordeel mag hebben.
Dat betekent niet dat jij [vul hier maar iets in] niet meer moet doen. Het betekent dat je het niet hoeft te doen om er te mogen zijn. Doe het omdat je het niet laten kan. Doe het omdat je hart het zegt. Doe het desnoods omdat je voelt dat het moet, als je op de achtergrond maar weet dat je zonder [vul hier maar iets in] al meer dan welkom bent, op deze aarde.
Maar het is niet mijn laatste blog. Ik schreef dit denk ik omdat ik het zelf weer even moest horen.
En het is fijn om te horen.
🙂
Vorig jaar heb ik ‘Economics of Good and Evil’ van Tomás Sedlácek gelezen en daar staat een passage in die me sindsdien in bijgebleven. De schrijver komt een kennis tegen en vraagt hem – zoals dat ‘hoort’ – “Wat ben je aan het doen?” Het onverwachte antwoord is: “Niets. Ik heb alles af.” Tomás is prettig verbaasd en vraagt zich af wanneer we zouden stoppen met door-, door-, doorrennen. Wanneer is ‘het’ genoeg ‘af’?
In essentie is alles al ‘goed’, denk ook ik. Alles is energie en dat is wat ons bindt, want dat zijn we allemaal en is alles. Dat overstijgt én omvat alles op een liefdevolle manier, omdat het op zichzelf betekenisloos en daardoor tegelijkertijd oordeelvrij is. Een woordeloze warmte die er altijd is (maar lang niet altijd (zo) gevoeld of ervaren wordt), wie je ook bent en wat je dan ook (niet) gedaan hebt.
‘Af’ betekent niet ‘nietsdoen’. Het zou wel eens kunnen zijn dat je dan juist gaat doen wat er écht toe doet. Waarde creëren, is niet hetzelfde als zoveel mogelijk geld verdienen en uitgeven. Geld is een ruilmiddel. Niet meer en niet minder. Je kunt het ook inruilen voor meer vrijheid tijd. Als je jezelf ‘op waarde schat’ en het gewoon goed vindt zoals het nú IS, dan is dat een stuk makkelijker om te doen. Ja, toch iets ‘doen’ dus – zie je nou wel. 😉
ja. vandaar ook die toevoeging, dat je niet niks hoeft te doen 🙂
Het helpt, mij voor te stellen ‘Dit is de laatste dag van mijn leven’. Die dag besteed ik dan aan liefde met mijn armen om je heen kus ik het kruintje van je haar en neurie een zonet bedachte melodie zonder woorden. Ik begeleid jouw dwarsheid met een glimlach en gooi het geweigerde maal dat ik voor je kookte gewoon in de groene bak. Dan mag je naast me slapen en neem ik afscheid van het leven met jouw ontspannen snoet op mijn kussen. Deze dag was goed.
mooi, ja liefde geven en delen, samenzijn, dat is genoeg