het moet anders, en het kan anders

Gisteren naar debat op 2 gekeken. Over de pensioenen.

Dat vind ik dus waardeloos. Net als het lagerhuis en zo’n beetje alle praatprogramma’s, Pauw en Witteman incluis.

Wat is er fout aan?

Het zijn praatprogramma’s en geen luisterprogramma’s. Er wordt volstrekt niet naar elkaar geluisterd.

In het gunstigste geval wordt geluisterd om zwakheden in het betoog van anderen te bespeuren, in het ergste geval alleen maar naar een stilte die lang genoeg is om te kunnen interrumperen.

Onze debatcultuur geeft ons te weinig tijd om echt naar elkaar te luisteren. Om écht te laten binnen komen wat wordt gezegd.

Voorbeeld

Een gepensioneerde man vertelde hoe hij zich in de steek gelaten voelde. Hij had meer dan 40 jaar lang pensioenpremie betaald. En nu werd er geknabbeld aan zijn inkomen. Hij had mee betaald aan de pensioenen van de mensen voor hem, en nu moest hij inleveren ten bate van de jongeren na hem.

Vervolgens begonnen deskundigen hem voor te rekenen dat hij dat verkeerd zag.

En dat allemaal binnen 5 minuten.

Dat doet geen recht aan het gevoel van die man.  Het doet ook geen recht aan de feiten daar achter.

Eerlijk en oneerlijk blijven op die manier tegen over elkaar staan. Het wordt een kwestie van partij kiezen.  (letterlijk, 1 x in de 4 jaar)

Het kan anders:

Geef elkaar tijd en ruimte. Het volgende begrip schoot me afgelopen week door het hoofd:

Suspension of disbelief

Schijvers en filmmakers kunnen onlogische of onwerkelijke elementen in hun verhaal stoppen. Maar als dat verhaal waarachtig en sterk genoeg is, schort je als lezer/kijker je ongeloof even op. Zo kan het verhaal binnen komen.

Gun mensen die hun eigen verhaal vertellen een zelfde soort uitstel. Spring er niet meteen bovenop om aan te wijzen waar de fout zit. Laat het verhaal van die ander eerst eens binnen komen.

Rust.

En dan pas jouw verhaal.

Ik zal het Jacoline nog eens navragen, maar ik vermoed dat dit in relatietherapie de enige manier is die werkt.

Het moet anders:

Als we dat weten, waarom maken we dan nog steeds gebruik van een techniek die ons geen spat dichter bij een oplossing brengt?

Dat is wat het debat op levert: een winnaar en een verliezer, maar geen oplossing.

Ik wil niet het kind met het badwater weggooien. En uiteindelijk moeten er een keer knopen worden doorgehakt, en dan moet je kiezen.

Maar voordat we die knopen doorhakken: luisteren naar elkaar. Suspension of disbelief. En dat kost ruimte en tijd.

Hoe dan?

Ja, ik weet het. ik zeg hier precies het zelfde als hier. Maar ik denk dat het meer is dan een stokpaardje. En dan nog: ik blijf hem nog even berijden.

Ik denk dat ik weet hoe het anders kan. En dat wil ik uitproberen.

Ik wil een blogforum inrichten. Een forum met maar één regel: ruimte voor elkaar.

Een forum met vijf componenten:

  1. verhalen, de persoonlijke insteek
  2. dialoog, energie steken in elkaar begrijpen.
  3. kunst, omdat je het soms op een andere manier moet zeggen
  4. debat, voor de vechters onder ons, om elkaar scherp te houden
  5. achtergronden: op zoek naar bronnen, als we het over de feiten niet eens worden

Allemaal zijn ze belangrijk, maar ik denk dat het goed is om ze op een forum uit elkaar te trekken om ze de ruimte te geven. Ik wil niet dat een persoonlijk verhaal in de kiem gesmoord wordt door een snedig argument. (zie hier voor een voorbeeld)

Een forum om te laten zien hoe het ook kan. Een forum dat in staat is om de meest controversiële onderwerpen te bespreken. Omdat er ruimte voor is. Meningen, overtuigingen en belevingen mogen naast elkaar bestaan, en hopelijk elkaar beïnvloeden.

Vechten doen we binnen dat forum op een daarvoor gereserveerde plek, en alleen voor wie de arena in wil.

Om de politiek te laten zien hoe het ook kan.

Een eerste onderwerp heb ik al.

Dit tevenover dit

En zo zou het er uit kunnen zien.

Misschien is de huidige generatie al te ver heen. Daarom denk ik er over om scholen uit te nodigen om hier aan mee te doen. Nu wordt er nog debatles gegeven op scholen. Ook dat moet anders. Scholieren een podium geven dat recht doet aan iedereen.

Met jullie hulp:

En nu mijn vraag aan mijn medebloggers.

Help mij om dit haalbaar te maken.

Geef me tips, maar vooral steun mij en geloof in mij. (en suspend your disbelief)

25 thoughts on “het moet anders, en het kan anders”

  1. Hear hear.
    Luister luister.
    Ik ben het geheel eens met je pleidooi om meer naar elkaar te luisteren. Luisteren als in ‘begrip te krijgen voor andermans verhaal’. Zonder het er mee eens te zijn, maar proberen de redenering achter het verhaal begrijpen. Of het onderliggende gevoel.
    Respect voor de ander.
    Omdat het helemaal niet vaststaat dat je zelf gelijk hebt. Als er al zoiets bestaat als een universeel gelijk.

    Of ik echt tips voor je goede idee heb, weet ik niet. Nu schiet me in ieder geval nog niets te binnen, maar ik blijf je initiatief zeker volgen en haak aan/in wanneer ik een bijdrage kan leveren.

    Hopelijk slaat het aan!

  2. Ik heb je al in mijn blog van vandaag gehuldigd om deze post/inhoud en nog geeneens gereageerd, dus wel eigenlijk maar indirect =- ZO met je eens dat ik spontaan een foto vond van voeten met meer krant – waarvan de titel significant is in verband met jouw blog, en gelijk maar het begrip favo-dagblogger en hastag #dagblogger heb geïntroduceerd, omdat dat het eerste was wat me te binnen schoot om al blogschrijvend te kunnen doen.

    het is waarom ik bijna altijd afhaak van dat soort programma’s het put me emotioneel uit als er mensen zitten te kakelen met de schijn van: wij gaan het hier eens even zinnig over hebben, en dan niet naar elkaar luisteren en er ook niet adekwaat gespreksleiding plaats vindt De rest heb jij er al over gezegd.
    Ik ga het vanavond nog eens rustig overlezen en wie weet en hopelijk kom ik er dan vruchtbaar op terug…
    Fijne voortzetting en dank je wel voor deze mooie en zeer essentiële inhoud!

    PS: En een ieder die zich geïnspireerd voelt om #dagblogger en/of “favo-dagblogger” in te zetten, doen! Algemeen bezit bij deze.

    Fijne zondag!
    ik ga fietsen
    al de hele dag van plan
    maar komt er niet zomaar van
    na het lezen en schrijven en kleuren
    nu niet meer zeuren
    gehalte sinterklaasgedicht
    maar dat dondert geen gewicht
    in de schaal
    ik ben weg
    wat ik je zeg

    Carolien

  3. Ik ben het met je eens. Het valt me op dat journalisten nooit de vragen stellen die ik snel wil weten. Televisie is te vluchtig en er is weinig diepgang. Soms denk ik weleens dat mensen bang zijn om vragen te stellen. Ik geloof niet dat de huidige generatie te ver heen is. Jonge mensen willen graag uitgenodigd worden voor een debat en getriggerd worden, ze moeten daarvoor echter wel een podium krijgen. En docenten lopen achter… Het inrichten van zo’n blogforum biedt dus zeker potentie!

  4. Mooi initiatief Jacob Jan. En inderdaad is mijn belangrijkste rol als relatiemediator het weer op gang brengen van de communicatie tussen mensen. Door ze bewust naar elkaar te laten luisteren. Mensen willen zo graag praten en hun verhaal kwijt, maar hebben zo veel moeite met luisteren en het beseffen dat die ander ook een verhaal heeft.
    En, zoals jij als slechthorende beter dan wie dan ook weet: luisteren is niet iets wat je (alleen) doet met je oren. Luisteren zit hem vooral in de erkenning. De ander zien en waarderen voor wie hij/zij is. Niet defensief ondertussen een gelikt antwoord bedenken, maar de ander je volle aandacht schenken, in je houding, door middel van oogcontact een instemmend geluid op het juiste moment, het herhalen van een zinsdeel. Tonen dat je begrijpt en blijven doorvragen totdat je begrijpt. Ik doe graag met je mee. Blijf je volgen en vul aan waar ik denk dat ik een bijdrage kan leveren.

  5. Ik erger mij mateloos aan dit soort programma’s. Er wordt inderdaad maar wat aan gekakeld. Zogenaamde deskundigen liegen er, al dan niet bewust, compleet op los. Jongeren doen alsof ouderen de pot compleet leeg roven. Maar de werkelijkheid is totaal anders. Er is een enorm verschil bijvoorbeeld bij de zogenaamde babyboomers. Zij die geboren zijn voor 1950 en zij die op of na 1 januari 1950 geboren zijn. Daar wordt totaal niet over gepraat. Ik zie ook nu in de praktijk mensen al op 57 en half jaar stoppen met werken met zeer riante regelingen terwijl andernen door moeten tot 65 jaar en dan vaak op zeer jonge leeftijd zijn begonnen met vaak zwaar werk. Als ze dan 65 worden, tenminste als ze dat al halen, worden ze afgescheept met een fooi: AOW ZONDER partnertoeslag (vanaf 1 januari 2015) en soms een heel klein pensioen. Ruim onder bijstandsniveau. Bedroevend dit soort waardeloze uitzendingen waarbij vooral maar raak wordt gekakeld zonder enige kennis. helaas geldt hetzeldfde voor de gespreksleiding en de zogenaamde deskundigen: die weten echt niet waar ze het over hebben!. Ik zou eigenlijk geen tips weten omdat het blijkbaar niemand wat interresseert. En dan valt er geen eer te behalen.

    1. Bedankt voor je reactie.

      Je gaat (een beetje) voorbij aan mijn bedoeling.

      Ik gebruikte het onderwerp om aan te kaarten dat we discussiëren en debatteren. In plaats van met elkaar in dialoog te gaan.

      Ook jij gebruikt nu de discussie/debat toon.

      “liegen er op los”: en kwalificatie die je nergens uitlegt

      “jongeren doen” algemene uitspraken

      “wordt niet over gepraat” door wie?

      “raak gekakeld … deskundigen die niet weten waar ze het over hebben” weer een kwalificatie

      Wat ik mis in jouw stuk:

      Je persoonlijke verhaal. Je bent boos, Waarom. Wat steekt jou persoonlijk? Wie ben je?

      Onderbouwing. Je zegt dat anderen geen verstand hebben. Wie heeft er wel verstand van. Waar kunnen we dan de juiste gegevens achterhalen?

      Kortom. jouw betoog geeft weer waarom ik niet van praatprogramma’s houdt.

      Wees duidelijker wat je met je reactie wil:

      Boosheid uiten? laat dan meer van jezelf zien. Maak daar een persoonlijk verhaal van. Dan kan ik snappen waar die boosheid vandaan komt.

      Zaken recht zetten? Stop dan met diskwalificeren van je gesprekspartners. Zoek naar feiten, en presenteer die zakelijk.

      Iets anders? Laat het weten. Ik ben benieuwd.

      Ik hoop dat je dit vooral opvat als uitnodiging en minder als terechtwijzing.

      1. Geachte JJ Voerman,

        Met belangstelling heb ik jouw reactie gelezen. Toch blijf ik bij de reactie. Want waartoe zou een dialoog kunnen dienen? Ik kan me voorstellen om duidelijkheid te verschaffen en het eventueel met elkaar eens te worden, maar in ieder geval de feiten boven water te krijgen. Ik heb juist vaak mee gemaakt dat een dialoog de zaken juist verdoezelen. En dat op allerlei gebied. Ik lees bijvoorbeeld veel over kerkgeschiedenis. Je ziet in Nederland vooral in de gereformeerde gezindte: tig x gereformeerd. En dat om zaken die mijns inziens totaal geen inhoud hebben. Je ziet: ik geef al weer waardeoordeel. Je ontkomt er niet aan. Binnen de Afgescheiden “Gereformeerde” Kerken in Nederland bestond vanaf 1834 een groot verschil omtrent opvattingen rondom de doop. Na lange strijd besloot een synode zo rond het jaar 1903 een zogenaamde vervangingsformule waar ieder mee kon leven. Toch bleef het een strijdpunt, dat uitmondde in een scheuring. Ik heb vaak gezien dat bij dialogen om de brij wordt heen gedraaid. U schrijft dat het product niet als waardeloos kan worden bestempeld omdat de makers er veel energie, u noemt zelfs “met hart en ziel”, aan hebben besteed. Wordt een product dan waardevol om het product zelf of om de makers? Ik dacht het eerste. Ik heb enige tijd geleden een nieuwe cylinder geplaatst met nieuwe zuiger op mijn scooter. Omdat ik de pistonpen niet goed heb gecentreerd en vast gezet, raakte deze los, beschadigde de cylinderwand en de veren, die vervolgens onder in het blok bij de krukasruimte belandden. Het blok is compleet waardeloos geworden: ik kan het zo weg gooien. Hoogstens heeft het nog 20 eurocent waarde aan oud ijzer. En toch heb ik er veel energie in gestoken. Waardeloze energie, ik heb er met hart en ziel aan gewerkt! En toch: waardeloos!
        De uitzending debat op 2 liet een beeld zien, wat al heel lang bestaat, van opvretende ouderen en jongeren die menen dat ze in de kou blijven staan. Daar zitten dan deskundigen die dan een deskundige bijdrage moeten leveren. Dat voornoemde vertekende beeld bestaat al enkele jaren. Jongeren uit verschillende partijen hebben zelfs hier over een opiniestuk geschreven in de Volkskrant. In dit stuk wordt een beeld geschetst van ouderen in de sportschool of zelfs in Spanje, die egoïstisch de pot leeg vreten. Ik geloof dat RTL4 regelmatig in een uitzending aandacht besteed aan aan het wel en wee van deze ouderen, waarbij zo’n beetje al ouderdomskwalen voorbij komen. Dus op zich is het niet zo gek dat zo’n beeld is ontstaan. Maar klopt dat met de werkelijkheid? Veel ouderen moeten, na een lang zwaar werkzaam leven, vaak meer dan 50 jaar, rond komen met alleen AOW en soms een klein pensioen. Studeren zat er, net zoals bij mij, niet in. De kost moest worden verdiend. En dat vaak van ’s morgens 7 uur tot ’s avonds 6 uur: eerst 5 en (op zaterdag) halve dag in de week. Het zou alleen al een studie waard zijn om eens te kijken hoe die ouderen in Spanje hun leven hebben door gebracht. Lang studeren, tot 30 jaar? En: vroeg gestopt met werken, vaak al op hun 55e levensjaar? Het daadwerkelijke beeld is dat veel babyboomers geboren van 1945 tot en 1949 het “geluk” hebben een AOW met partnertoeslag te ontvangen en soms daarbij een klein pensioen. Waarachtig geen vetpot. Minstens 80% gaat op aan vaste lasten. De groep geboren op of na 1 janauri 1950 hebben het “geluk” dat zij een geëmancipeerde partner hebben dus die hebben geen partnertoeslag meer nodig. Die jonge vlam van ruim 60 kan nog wel een baan zoeken om het inkomen op peil te houden. Nu: vergeet het maar! Mochten ze nog een klein pensioen ontvangen, kan het ook nog wel wat minder: deze wordt berekend op basis van een zogenaamde middelloonregeling. Het betekent een veroordeling tot een leven onder bijstandsniveau. Feiten die een deskundige weet of tenminste kan weten. Maar, zoals al lange tijd, corrigeren zij het bestaande misvormde beeld niet. En aangezien een halve “leugen” een hele “leugen” is, is hun inbreng daarom waardeloos. Waardeloos, omdat hun inbreng totaal niet klopt met de werkelijkheid. Waardeloos omdat de presentatoren niet van te voren zich op de hoogte stellen van de daadwerkelijke toestand van ouderen. Is het dan een leugen? Ik verwijt ze tenminste oppervlakkig gedrag. U ziet weer een waardeoordeel. En toch ontkom je er niet aan. Juist een dialoog brengt daar geen verandering in. Ik heb getracht via de FNV en het CNV deze materie in een dialoog aan de orde te stellen. De FNV reageerde bijna niet, ik werd bijna weg gekeken, het CNV meende mij het woord te moeten ontnemen. Ik heb in 1996 geprobeerd het zogenaamde AOW-gat te dichten met een beleggingsverzekering. De bank adviseerde mij dat om dat de tijd voor sparen te kort was voor zo’n groot bedrag. Het besluit tot afschaffing van de toeslag is in november 1996 genomen. Mijn beleggingsverzekering is bijna compleet ter ziele. Ik ben nu 62 jaar, net geworden, en zie de nabije toekomst heel somber in. Door ziekte raak ik mijn baan als treinmachinist nu helemaal kwijt en zie eigenlijk geen weg meer hoe nu verder.
        In discussies rondom dit onderwerp, word ik meewarig aan gekeken, wordt sterkte voor de toekomst gewenst en men gaat over tot de orde van de dag. Dus een dialoog is aan mij niet meer besteed. Zeker niet nu er in Nederland zo polariserend politiek wordt bedreven over de rug van anderen. Dus ik ben niet alleen erg verdrietig maar vooral boos, ziedend. En ik laat dat blijken. Ik laat niet langer over mij heen lopen! Tenslotte komt de bijdrage van Jacoline Steegstra bij mij over als enorm naïef. En wat is in godsnaam de rol van een: relatiemediator? Ik heb er heel wat zien gaan en komen, totaal teleur gesteld zien af druipen. Ik kom misschien wel heel cynisch over, maar mijn ervaring over 50 jaar laten geen andere conclusie toe.

        1. Heel erg bedankt voor je verhaal.

          Dit is wat ik bedoel met dialoog. Niet kort door de bocht, maar vertellen vanwaaruit je eigen achtergrond. Met uitleg. Persoonlijk. Ik snap nu je verhaal pas goed.

          Ik blijf benieuwd hoe ver we met dialoog komen. als ik ga draaien moet je het zeggen.

          1.
          Puur technisch gezien heb je gelijk. En ben ik het met je eens dat zo’n praatprogramma waardeloos is. Er hangt alleen een te negatieve lading aan dat woord. Ik zou dus liever zeggen: leuk geprobeerd, maar het moet anders. Dat is waarom ik een kanttekening zette bij mijn gebruik van het woord waardeloos. (dit lijkt op gedraai, maar wat ik wil is respectvol blijven)
          conclusie blijft: Dit soort praatprogramma’s is niet goed! eens!

          2.
          Hoe dat nou precies zit met die AOW. Je opent mijn ogen voor een paar nieuwe feiten. Om verder te praten zou dat inderdaad eens op een rij gezet moeten worden. Wie kan dat?
          conclusie: in plaats van een praatprogramma hadden ze beter een documentaire kunnen maken. Om eens op een rij te zetten hoe dat nou precies zit met die pensioenen.

          3.
          Ik denk dat Jacoline niet naïef is. Ze bemiddelt in huwlijksrelaties. En ik weet uit ervaring hoe belangrijk het is om elkaar te willen begrijpen. Ik bemiddel als jobcoach ook in relaties, en ook daarin is mijn belangrijkste doel: zie elkaar. Ik zie dat dat werkt.
          Ik weet niet welke mediators jij hebt gezien. Ook niet waarom het ze niet lukt.
          conclusie: hier zijn we nog niet uit. Ik blijf geloven in de kracht van beter naar elkaar luisteren. opnieuw met andere woorden uitleggen wat je bedoelt. Je eigen standpunten opnieuw willen bekijken in het licht van wat de ander zegt.

          4.
          Ik kan me voorstellen dat je je “gepakt” voelt. Zou goed zijn om dat eens nader uit te zoeken, maar weet niet of dat mogelijk is. Volgens mij heeft elke generatie zijn eigen problemen en kansen. Ik heb nog lang mogen studeren (fijn want ik kreeg kanker halverwege). Maar ik had weer de pech dat ik afstudeerde in de vorige crisis: jaren ’80. “Vergeet maar dat je een baan krijgt”, kregen wij te horen bij het afstuderen. Had ik maar een vak moeten kiezen inderdaad.
          conclusie: dit krijgen we hier op deze plek niet tot een conclusie. dar is heel veel meer voor nodig.

          ik denk dat wij 2en hier op deze plek aan het bewijzen zijn dat het werkt, dialoog. Geen loos geschreeuw. Respect voor elkaar. En de tijd nemen. Niet na twee ronden een winnaar willen aanwijzen.

          Dat is wat ik bedoel met geen debat, maar dialoog. Dus nogmaals erg bedankt voor de moeite die je doet om mij te antwoorden.

          1. Beste jjvoerman,

            Bedankt voor jouw reactie. Ik vind het een uitstekend idee om eens, voordat je met elkaar spreekt over een bepaald onderwerp, bijvoorbeeld eerst eens een documentaire te maken over dat onderwerp en dat uit gebreid met kennis van zaken te produceren. Maar vandaag de dag zie ik allerlei deskundigen van allerlei schnitt: amerika-deskundige, midden-oosten-deskundige en zelfs economen die de plank volledig mis slaan. Soms logisch want het is vaak koffiedik kijken en achteraf is altijd gemakkelijk praten. Maar dan moet je daar wel rekening mee houden, want niemand heeft daar de wijsheid in pacht. Ik heb grote twijfels rondom mediators; ik heb er geen goede ervaringen mee. Ook niet in het jobcoachen. Niet dat dat nu direct ligt bij de rol van de mediator, maar voor openheid en begrip in de dialoog heb je meer welwillende partijen nodig. En ieder strijdt voor zijn eigen belang of één partij delft het onderspit en is slachtoffer terwijl de ander gaat lopen met de winst. Ik heb eerlijk gezegd nog niet anders mee gemaakt in mijn bijna 50 jaar durende loopbaan. Als treinmachinst is veiligheid het belangrijkste in mijn baan. Als je de veiligheidsregels overtreedt heb je snel, en ik denk terecht, een berisping te pakken: het gaat vaak om mensenlevens. Ik heb het vermoeden dat dit soort berispingen door het management voort komen uit angst voor aansprakelijkheid in plaats van veiligheidseisen. Want regelmatig gebeuren er dingen binnen het vervoersbedrijf vanwege economische belangen waardoor de veiligheid soms behoorlijk in de knel komt. Ondanks jobcoaches tijdens het verplicht werkoverleg verandert er niets. Wij zeggen dan: ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. Hoe te veranderen? Ik zou het niet weten. Door financiële en economische druk, blijven dit soort zaken bestaan. Helaas zijn er weinigen die vertrouwen hebben in het management van het bedrijf waar ze werken. Ik hoor het heel, heel vaak: “ze” doen maar, “ze” zoeken het maar uit, ik doe mijn werk en daarmee basta! Ik merk bij mezelf dat ik ook zo langzamerhand volledig af gebrand ben.

            Je ziet voldoende stof tot discussie of dialoog?

            met vriendelijke groet,

            Harmen Timmerman.

            Overigens: vandaag weer een verzoek van D66 en GL om de AOW-leeftijd nu al te verhogen. Geen enkel oog voor de groep die al 50 jaar werkt. Er zijn best andere mogelijkheden, zoals: de AOW inkomensafhankelijk te maken. Veel verdieners geboren voor 1950 krijgen zo ongeveer
            € 1350, – netto per maand. En wat te denken van het gesubsidieerd auto rijden? Elk jaar een auto kopen zonder BPM te betalen, terwijl de “vieze” inruilbak gewoon wordt in geruild en blijft rond rijden door een minder kapitaalkrachtige. De HRA kan tot € 1.000.000 worden afgetrokken door hoge inkomens. Vraag: hoe rechts en neo-liberaal zijn eigenlijk D66 en Groen-Links? Er zijn vast nog wel meer zaken te verzinnen. Maar nee: pak de meest kwetsbare groep aan.

            1. Ik zie eindeloos veel stof voor dialoog.
              Maar dit is niet de plek. Te veel onderwerpen en te weinig ruimte.

              nog even:

              1. elkaar begrijpen: ik heb het zien werken. En je hebt gelijk, het werkt lang niet altijd. Soms zijn de belangen te ver weg en te groot. Ik heb aan buurtbemiddeling gedaan. Ook daar werkt het. Voorwaarde is inderdaad dat beide partijen commitment tonen om er uit te komen. is die er niet, dan kan de beste mediator niets. Een goede zal dan ook stoppen en de zaak terug geven.

              2. er wordt nog veel te veel gedaan uit angst voor verantwoordelijkheid. Ik vind dat een reden om daar iets aan te doen. Ik weet niet hoe, maar ik kom steeds meer mensen tegen die dat anders willen en anders doen, dus ik blijf hoop houden, en mijn eigen dingen doen.

              3. over pensioenen kan ik de dialoog niet starten. Dan zou ik eerst veel meer informatie moeten hebben.

              Je hebt stof te over.

              Ik ben bezig met mijn idee over het voeren van een dialoog. Dank dus voor je reacties. Ik leer daar veel van. (dat het niet simpel is, en dat je lang niet altijd tot een antwoord komt.)
              De winst voor mij nu is dat je allereerste reactie mij niet aan het nadenken zetten. En je latere reacties wel. Als ik op dezelfde toon was doorgegaan, hadden we dat denk ik niet bereikt. Dat had ik je uitgescholden voor oude cynische mopperaar. Nu zie ik dat je dat niet bent. Je bent meer dan cynisch alleen.

              Als ik het voor elkaar krijg om dit onderwerp ergens op te pakken, nodig ik je van harte uit. Je bent open, ook over je cynisme. Dat vind ik mooi.

              1. beste jjvoerman,
                Nu, ik hoor graag van je, ik heb het gevoel dat jij de eerste bent die mij serieus neemt. Ik heb vaak mee gemaakt dat men de schouder op haalt, je vervolgens meewarig aan kijkt, op een manier van: waar heb je het over. Gewoon pech gehad.

                met vriendelijke groet,

                Harmen Timmerman.

                PS! Ik heb nog geluk dat ik een weliswaar klein pensioen heb in 2015. Maar, elke € 100, – is er één. Andere leeftijdsgenoten moeten het doen met € 650, – netto en dat was het dan. Ze moeten dan nog een bijstandsuitkering aanvragen.

  6. Ook ik maak me schuldig aan het geven van niet onderbouwde kwalificaties (uitschelden),

    Ik koos het woord waardeloos. Omdat ik in het begin de aandacht van de lezer wilde prikkelen. Meer iets dat in een debat thuis hoort dan in een dialoog.

    Het is geen goed woord voor iets waar mensen hard werken (en ik neem aan: met hart en ziel).
    Die makers verdienen het niet dat ik al hun inspanningen bestempel als zonder waarde.

    Ik neem dat woord waardeloos hier dus graag terug. (ik laat het wel in het artikel staan)

    Makers van praat- en discussieprogramma’s: respect voor wat jullie willen doen, maar ik blijf van mening dat het anders moet.

  7. Dat wat jij aangeeft heeft mij, na enige externe zetjes, doen besluiten om al die praat-maar-niet-luisterprogramma’s voortaan structureel te negeren en er alleen zo heel af en toe nog eens een blik op te werpen. Alles moet snel, iedereen gaat voor de soundbites, niemand lijkt nog na te willen denken. Dat maakt me wat cynisch en treurig en daar heb ik geen zin meer in.
    Er zijn overigens wel programma’s die dieper durven graven. Ik noem dan met name de programma’s van Wilfried de Jong, iemand die niet bang is om (ongemakkelijke?) stiltes te laten vallen en vaak heel veel interessants uit zijn gesprekspartners weet te krijgen. Juist omdat hij wél luistert, omdat hij wél reageert op wat de ander zegt of laat voelen.

    Qua blogforum: Ik weet het niet, Ik vrees dat je daarmee een (te?) beperkte groep bereikt. Ik maak er de laatste tijd een gewoonte van om Google+ aan te prijzen als hét socialmedia-platform van deze tijd. Ik zie dat jij daar zelf weinig doet. Naar mijn mening en afgaande op mijn ervaringen biedt G+ wél datgene wat andere platforms missen: De gelegenheid tot uitgebreid je verhaal te doen. En een groot gemak qua reageren en contacten tot stand brengen. Natuurlijk zijn er ook daar mensen die kort voor het gat zijn en/of doelbewust willen scoren, maar dat is mijns inziens onvermijdelijk. Bovendien zijn dát juist de mensen die je wil bereiken, lijkt me zo.

    Met een blogforum bereik je die categorie niet, denk ik. Hooguit andere bloggers, en dat zijn meestal toch al mensen die wat meer openstaan voor een ander geluid.

    1. Bedankt.

      toch blijf ik nog even spelen met dat forum idee.

      ik wil daar een wikipedia van meningen van maken

      wordt dus een kwestie van mensen daar naar toe lokken.

      waarom niet op Google+ ? omdat ik strak wil modereren. Ik wil een toon zetten. een toon van respect. als ik dat ik in het begin goed kan volhouden, dan wordt dat daar de gewoonte.

      en dan zorgen dat daar zulke goed discussies en dialogen staan dat mensen het niet meer kunnen negeren.

      nog een reden voor mensen om op dat forum te reageren: ze worden altijd serieus genomen.

      ga volgende week blogpraat eens goed volgen. heb google+ nog niet gebruikt, omdat dat “dubbel” voelt. als ik dan iets wil twitteren… doe ik dat dan ook op google+ ?

  8. Via het blog van Simone Levie kwam ik hier terecht en na het lezen van je stuk moest ik denken aan het boek ‘Luisteren naar Kinderen’ van Thomas Gordon.

    Zelf heb ik een aantal jaren voor de klas gestaan en ervaren hoe essentieel het is om naar elkaar te luisteren. Sterker nog wanneer je echt luistert en de tijd neemt om kinderen beide hun verhaal te laten doen en leert goed naar elkaar te luisteren is het niet nodig om een schuldige aan te wijzen. Ze hebben begrip gekregen voor elkaars gevoelens en er is dus sprake van een win-win situatie.

    Ik denk dat dit niet alleen bij kinderen werkt, maar zeker bij volwassenen. Dus een aanrader voor iedereen die wil stoppen met praten en beginnen met luisteren.

  9. dank je voor je reactie

    Dat is precies waar het mij om gaat.

    Waarom snappen politici dat niet? vraag ik me wel eens af.

    Ik ken trouwens het boek van Gordon. Mooi!

Laat een reactie achter op jjvoerman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.