Ik kan het niet half, dus doe ik het te vaak niet.

Iemand die me dierbaar is, is vreselijk geraakt door Nepal.

En ik schrik, omdat ik het grotendeels langs me heen heb laten gaan.

Ik doe dat vaker bij wereldverdriet, en allerlei afschuwelijks.

Om niet helemaal af te stompen lees ik Ruud en Caroline, die me af en toe hardhandig wijzen op wat er mis is in de wereld.

Ik kan het niet half, dus doe ik het te vaak niet.

Me iets aantrekken.

Ik zoek het dan in mijn directe omgeving. Die kan ik mooier maken, de rest van de wereld niet.

Maar mijn directe omgeving is natuurlijk geen eiland.

Hoe doen jullie dat?

Omgaan met een wereld die niet klopt?

 

 

lees ook: niet willen begrijpen

5 thoughts on “Ik kan het niet half, dus doe ik het te vaak niet.”

  1. Ik laat ook veel langs me heen gaan. En als iets me raakt kijk ik naar wat ik er actief aan kan doen….verbeter de wereld begin bij mezelf…dus.

  2. Begrijp zo goed wat je bedoelt.
    Ik kijk zelden meer naar het nieuws omdat ik niets kan veranderen aan de bootvluchtelingen, Syrië etc. Probeer me er voor af te sluiten hoe vreselijk ik het ook vind.
    Nu met de aardbeving in Nepal is dat anders. Ik ken veel mensen die er nu zijn, daar ontwikkelingswerk doen en al jaren met de bevolking leven. Probeer ze te steunen op verschillende manieren.
    Nepal is niet meer of minder erg maar voor mij ‘dichterbij’ en ik kan niet alles ‘dichterbij’ laten komen want dat trek ik niet.
    Wat blijft het moeilijk…

  3. Ik zie het, kijk ernaar maar laat het niet binnenkomen. Ik vind dat ik het niet geheel mag ontwijken maar het gevoel dat erbij hoort schakel ik vaak wel uit. En toch zijn er dan momenten waarop ik dan wel ontzettend geraakt word door een grote gebeurtenis, dan laat ik het gevoel toe en realiseer ik me tegelijkertijd dat ik aan dat specifieke geval weinig kan veranderen en dat ik als leerkracht ook een verschil probeer te maken, hopelijk met succes… Een betere wereld begint en eindigt ook (tenzij er iets wonderlijks gebeurt) bij jezelf.. Je kan de wereld niet in z’n geheel mooier en beter maken en de wereld is nu eenmaal imperfect. Aan de andere kant is de wereld soms ook heel mooi, in mijn ogen yin en yang. Onafscheidelijk en toch zulke tegenpolen. Het één kan echter niet zonder het ander bestaan…

  4. Hai lieve JJ, Inmiddels kan ik weinig meer lezen/zien/horen zonder het me niet te laten raken / verteren – Raken heb ik nooit erg gevonden zoals je maar al te goed weet, maar verteren (en verlammen) wel – en nee, een wereld die niet klopt, werkelijk accepteren, dat kan ik niet en wil ik trouwens ook niet – Wennen aan onnoemelijk leed wat mensen ander mensen aandoen al helemaal niet – dus stilletjes bouw ik aan mijn filters, zonder te willen pantseren, om de wereld en haar nieuws weer beter te kunnen (leren) verdragen – Dus ja, ik ben op dit moment mijn moed én mijn hoop verloren, voor de wereld, voor de mensheid, en ervaar een permanent verscheurd hart als ik mezelf dat toesta, en ik doe in mijn naaste omgeving wat ik kan…met dikke keel en druk op mijn borst an emotie schrijf ik dit, dus ik kan me enrom goe voorstellen hoe jij omgaat met het leven de wereld het nieuws

Laat een reactie achter op Linsy Hellegers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.