Gisteren schreef ik al dat verhalen gemaakt worden om de waarheid te ontdekken. Over de wereld, en over ons zelf.
Dan gaat het om grote waarheden. Niet of iemand dat laatste koekje nu wel of niet gegeten heeft.
Grote waarheden vind je alleen tussen de regels door. Zodra je ze wil bewijzen, aantonen of zelfs maar wil benoemen verdwijnen ze als zand tussen je vingers.
Volgens mij hadden ze dat vroeger door. Toen goden nog gewoon ingrepen in het dagelijks leven. Toen verhalen nog hielpen om al het onbegrijpelijke een plek te geven.
Nu vinden we dat dom en achterlijk. Omdat we denken te weten hoe het wel zit. En vanuit die arrogantie menen we onderscheid te moeten maken tussen wat waar is en wat niet. Daarmee reduceren we de grote waarheden tot wel of niet echt gebeurd, en belanden we op het niveau van het laatste koekje.
Ik vermoed dat vroeger mensen helemaal niet zo bezig waren met de vraag of iets waar is. Tenminste niet in de zin van bewijsbaarheid, waar we tegenwoordig zo op kikken.
Het is straks weer Pasen. Het feest waarmee christenen vieren dat Jezus is opgestaan. Wat voegt het toe om te bepalen of dat echt gebeurd is? Waarom willen we dat?
Als je er voor kiest, is het een waarheid waar je wat mee kunt in je leven. Het heeft mensen overal ter wereld kracht gegeven.
Als je er voor kiest.
Want je mag ook voor een ander verhaal kiezen. Jammer dat veel christenen dat niet door hebben.
Het verhaal van Jezus is een van de vele verhalen.
De Dreamtime van de Aboriginees, is een ander.
Een bijzonder mooie manier waarop droom en werkelijkheid worden verweven. Geen afzonderlijke begrippen. Geen wel of niet echt gebeurd. Alleen waarheid.
We kunnen daar van leren. Als we het lef hebben om het echt gebeurd wat vaker los te laten.
Prachtig!
Zoals ik op mijn site ook heb staan: “Hier schrijf ik over zaken die vandaag mijn waarheid zijn en die ik misschien morgen niet meer als zodanig herken” 😉
@wendynieuw http://t.co/KHSIdaUCSr
Jaaa! Fijn .
Who cares? Waar of niet? ’t Is maar waar je voor kiest.
Dé waarheid is sowieso een boeiende, want die kunnen we toch nooit helemaal omvatten. En aangezien ons brein op dezelfde punten geactiveerd wordt met een ‘echte’ ervaring of ‘fantasie’, is dat inderdaad niet een vraag om je mee bezig te houden!
“The brain, it seems, does not make much of a distinction between reading about an experience and encountering it in real life; in each case, the same neurological regions are stimulated. ”
http://www.nytimes.com/2012/03/18/opinion/sunday/the-neuroscience-of-your-brain-on-fiction.html?pagewanted=all&_r=0
Ik kijk weer uit naar je volgende blog!
Alweer mooi! Het verhaal is een keuze, de waarheid een ervaring en een weten.
@bbetzema http://t.co/t8YFU3orKK mooi vak : verhalenverteller
Hear hear! RT @jjvoerman Vanuit die arrogantie menen we onderscheid te moeten maken tussen wat waar is en wat niet. http://t.co/vCwClVeaOs
RT @jjvoerman: En vanuit die arrogantie menen we onderscheid te moeten maken tussen wat waar is en wat niet. http://t.co/91gqrs5QuH
Dus ook loslaten, de waarheid loslaten.
Je hebt helemaal gelijk, iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. Het gaat mis waar de een zijn waarheid aan de ander gaat opleggen.
Dan is het opeens geen mooi verhaal meer.
Fijn blog weer van @jjvoerman: http://t.co/GpDmLzZ4Dt Waar is niet hetzelfde als echt gebeurd