Ik ben thuis (ziekgemeld), en ik slaap veel. Kennelijk had ik het nodig. Tussendoor zie ik berichtjes met foto’s van het schoolkamp waar ik ook bij zou zijn. Het doet me goed te zien hoeveel lol ze hebben. Ik had er veel last van, van me ziek melden, en nu zie ik dat ik niet gemist wordt, en dat doet me goed.
Vroeger was dat wel ander. In plaats van zorgen over voldoende begeleiding, zou ik me vooral zorgen hebben gemaakt over wat ze wel niet zouden denken. In plaats van blijdschap over de lol die ze hebben had ik een steek van jaloezie gevoeld. En ja ik was er graag bij geweest, maar dat voelt totaal niet als jaloersheid.
Gisteren schreef ik dat ik nog moest leren om de zorg die ik kreeg te kunnen ontvangen. Maar vandaag besef ik hoeveel ik al wel geleerd heb. Zo blij dat ik steeds meer durf te voelen, en te zijn.