Vanmorgen (je leest dit later, dus ik zeg er even bij dat dit 8 februari 2013 was) vanmorgen dus, was ik getuige van zo’n 40 huilende pubers van ongeveer 14, op station Nijmegen.
De dramajuf van mijn dochter organiseert elke jaar een uitwisseling met een school in Rouen. Een week toneelspelen met elkaar, en dan al elkaar zo missen. Het roerde mij.
Er gebeurt zo veel moois op deze wereld, en er is zo weinig voor nodig. (Wel een diepe buiging voor mevrouw Bosma, rechts op de foto, staand in lange zwarte jas, maar ik denk dat je haar nu kunt opvegen).
Misschien hoeven we de wereld niet op grote schaal te verbeteren.
Misschien moeten we alleen beter kijken.
En niet in de weg lopen, als iemand een mooi plan heeft.
(in dit geval: niet moeilijk doe over de lessen die de kids een week missen, de school in de avond beschikbaar stellen. )
En helpen, als je wil .. ja natuurlijk
(in dit geval: kijken of er ergens nog een beetje budget is, lessen overnemen van docent die het regelt)
RT @jjvoerman: Niet in de weg lopen, soms is dat genoeg voor een betere wereld http://t.co/BDjieMhn
RT @jjvoerman: Niet in de weg lopen, soms is dat genoeg voor een betere wereld http://t.co/BDjieMhn
ik kan en mag gelukkig regelmatig bloggen over het positieven in het leven.
Ik ben altijd blij met dit soort berichtjes.
RT @jjvoerman: Niet in de weg lopen, soms is dat genoeg voor een betere wereld http://t.co/BDjieMhn
love it – thank you for sharing