theater doof slechthorend doofblind?

Deze blogpost schrijf ik om wat duidelijkheid te verschaffen en te krijgen.

Ik krijg inmiddels een hele berg mooie tips.

@merianne83 @jjvoerman denk bv aan dove bijna blinden die 1op1 gebruik maken van tolk via tactiele NGT. Tolk heeft veel voorbereiding nodig.

— Hedda de Roo (@HeddadeRoo) March 11, 2013

Om te zorgen dat mijn theater voor zo veel mogelijk mensen toegankelijk is.

De vraag is.. waar ligt de grens. 

Spannend.

Duidelijkheid van mijn kant:

Ik ben zelf slechthorend. Daarom wil ik aanpassingen maken. Zodat zoveel mogelijk mensen het kunnen beleven. Gebarentolk, schrijftolk.

Er is wel een grens.

Die grens is dat dit NIET een voorstelling is die ik speciaal maak voor slechthorenden, of voor doven of voor doofblinden.

Het gaat ook niet over slechthorendheid, doofheid of doofblindheid.

Voor doven is er bijvoorbeeld al een handtheater. Zoiets dat doe ik dus niet.

Ik denk mee aan manieren om de toegankelijkheid te vergoten. Dat meedenken gaat zo ver dat het de manier waarop ik mijn verhaal vertel zal beïnvloeden. Op die manier voegt het ook iets toe. Zover dat ik naast geluid, tekst en beeld wil gaan kijken of ik de energie van het verhaal kan overbrengen. (ja dat klinkt wat new-age achtig, dat ben ik me bewust)

De tolken betrekken bij de voorbereiding is ook iets wat me leuk lijkt.

Maar het wordt daarmee niet een speciaal aangepast programma. 

En ook al wil ik graag rekening houden, en neem ik alle praktische tips mee (waterbakken voor hulphonden, bijvoorbeeld, was ik zelf nooit op gekomen)

Er zullen altijd drempels blijven.

Ik wil geen valse beloftes doen.