Ik had al een lammetje gezien,
krokussen en narcissen.
Zon had ik gezien,
gouden stralen stralend
over gras zo groen.
Ik had ook gezien
dat de schaduw opgeschoven was
en dat de zon een dak verder was gesprongen.
Maar dat alles maakte geen lente.
Wat lente maakte was een vuil plasje regen.
Alsof ik de aarde tegen me zei:
“Hier ben ik!”
En diep van binnen weerklonk:
“Ah, daar ben je oude vriend.”
Heerlijk, zo’n begroeting met een oude vriend. Of is het een vriendin?