Hieronder de tekst uit mijn theater. Is speelde dit in 2013/2014
Ik heb alle boeken uit mijn programma gesloopt, maar deze komt er misschien weer in.
Omdat het boek grote indruk op me gemaakt heeft. Vooral het stukje hieronder. Die dreiging ontdekt te worden. Dat ze door gaan krijgen dat je plannen tegen de gevestigde orde in gaan. En dat je je gedeist moet houden, omdat je anders zonodig met bruut geweld in toom wordt gehouden. Die meet-en regelcultuur hebben we nog steeds. En het wordt steeds erger.
regieaanwijzing: Zit naast hoge N, kijkt er naar omhoog (Zegt: Torenhoog) en dan de hele breedte van podium (zegt : Mijlenbreed)
Torenhoog en mijlenbreed, een toekomstroman.
Op aarde zijn geen wouden meer. Edu hoort van zijn huiswerkrobot een gedicht over Venus.
.. waar wouden zijn als vuur zo heet,
torenhoog en mijlenbreed.
Hij wordt planeetonderzoeker want hij wil die wouden met eigen ogen zien.
Als het boek begint is hij voor de tweede keer op weg naar Venus.
Iedereen zou hem voor gek verklaren als ze zouden weten dat hij zich daar vrijwillig voor heeft aangemeld.
Want hij wil nu de wouden zien.
Dat is die eerste keer niet gelukt.
Ja, vanuit de verte.
Planeetonderzoekers mogen het woud alleen van een afstand onderzoeken. Omdat het woud gevaarlijk is.
De ruimtepakken houden het maar een paar uur uit. Ook alle instrumenten en voertuigen gaan snel stuk.
Edu is deze keer van plan zich niks van de regels aan te trekken. Maar dat moet hij geheim houden. Bij aankomst wordt hij getest door psycholoog Petra.
leest voor:
Draait uw zetel een kwartslag om – ja zo – dan worden er op de muur tegenover u afbeeldingen geprojecteerd. het zijn niet meer dan kleurenvlekken; u moet zeggen wat u er in ziet. Een ouderwetse test, maar een beproefde.
Edu keek…Rode en zwarte vormen, uitlopend in takachtige lijnen..
Nee nu niet bomen er in zien !
Insekten zei hij.
De volgende. vervloeiende tinten van groen en grijs, hel rose en gouden vegen.
Waar deed hem dit aan denken? Hij had dit eerder gezien.
Dit is triest, begon hij.