Waarom werken met verhalen zo veel oplevert, en hoe je dat dan doet.

Je kent de stemmen in je hoofd wel. De perfectionist, de interne criticus . . .

Die  ja!

Die zijn niet enkel en alleen vervelend, ze hebben je wel degelijk iets te zeggen. Bovendien is er ook nog die stem die je kracht en vertrouwen geeft. Die heeft je van alles te zeggen. Die kun je goed gebruiken.

Ga niet proberen met je verstand die stemmetjes uit elkaar te halen, of de boodschappen te ontrafelen. Daar is je verstand vreselijk ongeschikt voor.

Je verstand kan de hele boel daar vreselijk overhoop gooien.

Ken je de 3 G’s? Gebeurtenis > Gedachte > Gevoel?
Dat het  niet de gebeurtenis is, die je gevoel bepaalt, maar je gedachte over die gebeurtenis? En dat je de vrijheid hebt om andere gedachten te denken?

Gevaarlijk spul, want als jij denkt dat je blij moet zijn, ga je alles wat je verdriet bezorgt, wegdenken. Mooi lullig, omdat verdriet onlosmakelijk verbonden is met liefde, en je dus en passant ook de liefde weg denkt.

Ach!  Ik hoef je helemaal niet te overtuigen. Je weet het zelf al lang! Dat je ziet wat je wil zien, en dat je verstand reuze goed is in het verzamelen van bewijsmateriaal om zijn gelijk te krijgen.

Dat is ook precies het gevaar van een verhaal dat je maakt voor je storytelling.

Je hebt kans dat je een story gaat bouwen op de dingen die jij graag wil zijn, en niet op de dingen die je echt bent.

En zelfs als de story wel klopt, hoe weet je of die compleet is?

Met je verstand is niks mis, ik ben het nu aan het aanspreken. Maar het moet wel zijn plaats weten. Want zelfkennis is niet zijn sterkste kant.

Dat is waarom je contact moet maken met je onderbewuste.

 

Hoe doe je dat?

Nou, verhalen zijn daar dus heel goed voor. Niet de verhalen die je construeert, maar de verhalen die er al zijn.

Want dat is de magie.

Het verhaal is er.

Dat is het werken met verhalen. Vertrouwen dat het verhaal er altijd is, en dat je daar contact mee kunt maken. Dat het verstand zich er even niet mee bemoeit en dat de elementen uit het verhaal, de stemmen zijn die je de waarheid vertellen die jij op dat moment nodig hebt.

• Een verhaal kan je verborgen verlangen onthullen.
• Een verhaal kan je op een andere manier laten kijken naar je zogenaamde zwakke plekken (en zo kun je ontdekken dat het juist je talenten zijn, die zich vermomd hadden)
• Een verhaal kan je de moed geven die je nodig hebt.
• Een verhaal kan je vrede laten sluiten met vroegere acties van jezelf, die je nog steeds veroordeelt.

Dat klinkt magisch en dat is het ook. En tegelijk is het heel gewoon. Zo sprak je vroeger met je knuffel, of met je lego. Zo spraken je lievelingskinderboeken tot je, zo sprak jij tot je dagboek, zo vertel jij jezelf in je morning pages.

En bloggen, natuurlijk! Bloggen is ook werken met verhalen. Als je maar duidelijk af spreekt met je verstand waar hij zich wel en niet mee mag bemoeien!

 Werken met verhalen is zorgen voor een setting waardoor je weer ontvankelijk wordt om contact te maken met de stemmen in jou.

 

En waarom moet dan dan begeleid worden?

Dat hoeft niet. Die voorbeelden hierboven geven al aan dat je het ook zelf kunt doen, al doet, zelfs. Sporten, kun je alleen of in groepsverband kunt doen, mét en zonder begeleiding. Verhalen vertellen en luisteren ook.

Technisch gezien zou je kunnen zeggen dat er in de begeleiding wat NLP dingetjes bij komen kijken.

• Het NLP uitgangspunt dat elke keuze die iemand maakte op dat moment de goede keuze was.
• Zo is ook elke verhaal het juiste verhaal op dat moment.
• Het wisselen van perspectief, de verteller zich laten verplaatsen in de verschillende personen en elementen uit het verhaal.
• De suggesties die nodig zijn om het verstand er van te overtuigen dat het zich er even niet mee moet bemoeien. (Ja dat is manipuleren, maar dat mag)
• Non-verbaal checken / aanvoelen of het ‘klopt’ wat er aangeven wordt, of dat er nog iets achter zit.
• Volgen en leiden: de verteller zelf laten vertellen, of een element toevoegen om het verhaal verder te helpen.

Hé, dat is eigenlijk niks nieuws toch? Lijkt wel coachen!

De grootste kunst is om er te laten zijn wat er is.

Dat is misschien wel het verschil met coachen. Er is geen coachdoel, en dat helpt enorm bij het loslaten van verwachtingen. Een verhaal laat zich niet dwingen. Ja, ik hoor het je zeggen, een goede coach laat zich ook niet dwingen, en volgt het proces. Misschien is het verschil wel niet zo heel groot. Waarschijnlijk zijn goede coaches ook goede verhaalbegeleiders.

 

 

Begin zelf, vandaag al

Nu ja, ik zei het al. Het hoeft niet begeleid te worden.

Als het je lukt om je te laten vangen door de magie van het verhaal zelf, good for you!

Want hoe meer jij je bezig houdt met wat het verhaal jou wil vertellen, en hoe minder jij je bemoeit met wat het effect van je verhaal zou moeten zijn, hoe meer jij jezelf laat zien met je verhalen.

Is dat zo?
Ik dacht dat bij wat je ook zegt of schrijft altijd wel een beetje framing komt kijken. Kan niet anders. 

Vroeg Kitty Killian, naar aanleiding van deze blogpost.

Ik moest even opzoeken wat ze precies bedoelde:

Framing is een overtuigingstechniek in communicatie. De techniek bestaat eruit woorden en beelden zo te kiezen, dat daarbij impliciet een aantal aspecten van het beschrevene worden uitgelicht. Deze uitgelichte aspecten helpen om een bepaalde lezing van het beschrevene of een mening daarover te propageren. Zowel in de politiek als in de reclame wordt framing bewust (en onbewust) ingezet. – wikipedia – 

Ja, vast. Er zal altijd wel een beetje framing zijn, als jij je verhaal  vertelt aan anderen.

Maar weet je wat?

Als jij een verhaal vertelt waar je op bovenstaande manier contact mee hebt gemaakt, dan ben je verliefd op dat verhaal. Dan doe je alles om dat verhaal zo zuiver mogelijk over het voetlicht te krijgen. En daar kun je best wat bij manipuleren. Je zet alle verhaaltruuks in om het verhaal zo krachtig mogelijk te maken. Effect bejag? Natuurlijk! Mist smaakvol gedoseerd. Maar dan hebben we het over stijl, en daar weet Kitty meer van dan ik.

Maar dat doe je dan ten dienste van het verhaal, niet van jouw boodschap. De boodschap is de moordenaar van elk verhaal. Lees ‘De cirkel’ van Dave Eggers maar. Pittige boodschap, maar als roman mislukt.

Een verhaal moet je met zorg koesteren, in leven houden. Dan zorg het verhaal voor jou. Heb je wel eens gehoord van schrijvers die zeggen dat het verhaal met ze op de loop gaat, alsof het een eigen wil heeft?

Dat dus.

Vertel de wereld geen story, maar deel je verhaal.

 

Verhalen luisteren, is ook magie. Kijk hier waar ik binnenkort vertel.