Het zweet stond op mijn voorhoofd.
Ik was een hele scene vergeten.
Dat zweet kwam trouwens van de hitte en de luchtvochtigheid, want mijn hoofd was behoorlijk koel.
Ik speelde donderdag in Rotterdam. Ik had vlak daarvoor een paar nieuwe scenes geschreven. Een daarvan was een mooie voorloper op een scene die aan het eind van de voorstelling zit. Die zou daarmee een mooie inlossing van die eerste scene worden.
Maar daar gekomen besefte ik dat er niks in te lossen viel omdat ik de nieuwe scene helemaal vergeten was.
Snel bedacht ik of het de moeite waard was om hem alsnog in te zetten.
Dat was het, besliste ik. Ik bedacht intussen ook nog even hoe ik dat het beste kon doen. Na die ene zin, daar kan hij vloeiend in, wist ik opeens.
Ik deed het, en het werkte. Dat kon ik voelen. Ik zag het ook aan het publiek. Op het eind is deze scene zelfs sterker dan in het begin!
Hoe cool is dat?
Dat ik zomaar tijdens mijn spel dit soort dingen kan doen.
Ik voel me met terugwerkende kracht een Van Gaal die een briljante wissel in zette.
Jawel.
Er ging ook een penalty mis.
Ik maakte me zorgen om dat zweten. Want er werd gefilmd. Zou ik daar nu met een bezwete kop op staan? Hoe vaak kan ik mijn hoofd af vegen? Ik was ook de zinnen van mijn nieuwe scenes aan het beoordelen terwijl ik ze uitsprak. Proeven was mooi geweest, maar beoordelen? Second Guessing? En bezig zijn met hoe je op de film komt is ook niet handig als je speelt.
Maar nu weet ik dat ik de kracht heb om met dit soort dingen te gaan spelen. Zodat ik er helemaal sta, helemaal aanwezig ben. Mijn kwetsbaarheid is mijn kracht, ook op het podium.
Aan de reacties van het publiek te horen stond ik er donderdag al.
Ik ga dus wel door naar de finale.
Het wordt schitterend.
De nieuwe scenes zitten als gegoten. Het geheel is strakker, compacter. Met een hele mooie focus. Ik heb namelijk ook een paar scenes weggegooid.
My bad. Ik wilde er te veel in hebben, toen ik net begon. Het was overvol. Nu draait het meer om Natka en Emma.
En ik heb eindelijk een titel.
SPIEGELS, heet mijn voorstelling. Met dank aan Greta Lugtmeier.
Ik doe nog een paar try outs, en dan in het najaar de première, in Wijchen.
Als je nog wil meemaken hoe ik hier en daar wat sleutel, houd deze website dan in de gaten.
PS
De scenes die ik weggegooid heb kun je hier vinden.
ik leef mee met jouw groei!
je bent een kanjer.
en ik hou van je.
Boudewijn
En in die finale speel je niet tegen jezelf, maar met jezelf! #spiegels
Tjongejonge, wat ga je hard! Nu al tijdens de voorstelling spelen met de inhoud. Respect!!
En wat ben ik benieuwd naar die film.