interessant verhaal over autisme, maar ik werd afgeleid door het patroon van de vloerbedekking

Dit wordt geen verhaal over het al dan niet plakken van etiketten.

Ik luisterde naar een verhaal van iemand met Asperger.

Ik ga niet zeggen dat Autisme, ADD en ADHD niet bestaan, dat het allemaal ligt aan onze drukke samenleving.

En ik ga ook niet zeggen dat ik zo veel herken. Want daarmee ontkracht ik dat verhaal. Daarmee bagatelliseer ik het werk dat deze man elke dag verzet om zich staande te houden.

Want dat doet hij razend knap. Hij is innemend, sociaal, heeft leuke onderkoelde humor, en is ongelofelijk (h)eerlijk zichzelf.

En ik leerde.

Over hem, én over mezelf.

Eerst over hem.

Hij vertelde bijvoorbeeld dat hij er last van had, om in een gebouw te zijn waar alles scheef is. (We zaten in het ROC gebouw in Nijmegen.) Hij kan dat wegdrukken, maar dat kost hem dus energie.

ROC-Nijmegen

Wat ik prachtig vond waren de tekeningen die hij liet zien. Tekeningen die hij maakt om de chaos in de wereld in zijn hoofd weer even op een rij te krijgen.

“Als iedereen op de camping na het tent op zetten het zwembad in dook, moest ik eerst altijd alle caravans tekenen. Dan pas kon ik het zwembad in.”

Heel veel respect voor deze man die zo knap zichzelf kan zijn.

En dat we even vaststellen dat ik daar niks aan af doe. Niet politiek correct niet, maar heel erg gemeend niet.

Ik van hem veel geleerd. Over Asperger.

En over mezelf.

Want nu ga ik het toch doen. (sorry)

Zeggen dat ik het me zo goed kan voorstellen.

Nee fout. Ik kan dat niet voorstellen. Niet in die mate. 

Wat ik moet zeggen is dat hij, door zo dapper zichzelf te zijn, in mij, mijn eigen kleinere gektes ruimte geeft. Waarbij ik me er van bewust ben dat dit van een andere orde is.

Maar ik leer ze door dit verhaal beter waarderen, die eigen gektes.

Eigen ordening aanbrengen, bijvoorbeeld (Nee ik ben niet netjes. Mijn ordening slaat nergens op, voor de buitenwereld.)

Het geeft mij weer ruimte om wat liever voor mezelf te zijn.

Want ik heb ook wel wat ’tics’

De avond ging niet alleen over autisme, maar ook over ADHD en ADD.

Nog meer herkenning.

Zo is daar het tiebelen.

Zo werd ik tijdens het praatje vreselijk afgeleid door het patroon van de vloerbedekking. (Tapijttegels die rechthoekig zijn, niet vierkant dus,  en die om en om staand en liggend waren gelegd. Maar het verschil tussen hoogte en breedte was zo minimaal, dat het even duurde voordat ik zag waar het in zat, dat vreemde patroon. Ik ging me voorstellen hoe dat gelegd werd, kon maar net de neiging bedwingen om op te staan, om te zien hoe dat aan de rand dan opgelost werd.)

Ik kreeg het bijna niet voor elkaar om stil te blijven zitten op mijn stoel.

Ik begon me te ergeren aan iemand die alleen maar vragen stelde om te laten zien dat hij er ook veel over wist. (ja dat heb je ook, zeg je, maar ik kreeg daar nu onrust van in mijn lijf, en dat was nieuw voor mij.)

En na twee uur informatie zat ik zo vol dat ik naar buiten moest.

Dus zonder af te doen aan echte ADD, ADHD, en autisme . . .

..want, nogmaals, dat is echt wat anders …

Ik heb daar wel wat kernmerken van meegekregen. ADD bestond nog niet. Maar als ik alle lijstjes zie, scoor ik hoog. Ik hoef de diagnose niet. Dat is een heel persoonlijke keuze.

Maar ik heb dus wel een heel leven lopen compenseren. Niet zo zwaar, maar toch.

Ik mag dus wel wat minder veeleisend zijn voor mezelf.

Net zoals iedereen wat meer zichzelf zou mogen zijn.

Ja, jij ook.

Met je eigenaardigheden.

Het mag.

En hoe meer jij mag, hoe meer ik mag, hoe meer we allemaal mogen.

Ik wens ons die ruimte van harte toe.

 

En nu weer even terug.

Want uit de reacties merk ik dat ik toch een beetje het verhaal van de man met asperger af heb afgenomen.

Duss  . .

Als je écht ADD, ADHD, Asperger hebt. Dan is dat meer dan een beetje last van dingen.

Dan is dat levenwijzigende invloed.

Dan ben je er niet met wat kleine aanpassingen.

Dat kun je nooit af doen met: “dat heb ik ook wel eens” .

Het feit dat ik van hem geleerd heb, wil niet zeggen dat  ik op hem lijk.

 

7 thoughts on “interessant verhaal over autisme, maar ik werd afgeleid door het patroon van de vloerbedekking”

  1. *Ik ga niet zeggen dat Autisme, ADD en ADHD niet bestaan, dat het allemaal ligt aan onze drukke samenleving.*
    Maar je zegt het wel 🙂
    Het is iets waar veel onbegrip over bestaat, en voor is.
    Sinds mijn vaders 2e hersenoperatie is hij een *autist*.Omdat ze te diep zijn gegaan en wat geraakt hebben.
    Mijn ouders kunnen er samen goed mee omgaan, het is de onbegrip die ze isoleert.
    Ga je eigen gang en kies je eigen weg ! at je al aan doen bent!!!!
    Trots op je

    1. Dank je.
      Geloof me op mijn woord dat ik niet beweer dat autisme en ADD en ADHD niet bestaan. Ik hoopte dat ik daar heel duidelijk in was.

      Zo niet dan bij deze nog een keer.

      Ik heb ADD. Ik heb daar nu zo langzamerhand veel over gelezen, en heel veel lijstjes gezien, waar ik allemaal voor 90% op scoor, dat ik dat nu wel durf te zeggen, dat ik destijds die diagnose gekregen zou hebben.
      Dat ik zelf die diagnose nu niet alsnog hoef is een persoonlijke keuze. Maar ik houd er nu wel meer rekening mee. En gisteren, leerde ik, dat ik er nóg meer rekening mee kan houden.

      Deze man mag dan dingen over mezelf, in mezelf weer wat wakker hebben gemaakt, ik ga mezelf niet vergelijken met hem. Ik weet en zie dat het iets heel anders is.
      Zijn gevecht is wezenlijk anders dan het mijne. Dat besef ik heel goed. Zijn gevecht is zwaarder.

Laat een reactie achter op Jacob Jan Voerman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.