Vroeger was ik te dun.
Geen spieren, ik kwam letterlijk voor geen meter in de touwen. Eén-na-laatst gekozen bij gym.
Zo’n jongetje.
Toen werd ik te dik. Droeg wijde bloezen, nooit in mijn broek, maar er ruim overheen vallend. Schaamte op een bloot lijf had vooral te maken met mijn buik en mijn mannenborstjes.
Zo’n man.
En toen ging ik fietsen naar mijn werk. Van Wijchen naar Driel. 27 kilometer enkele reis. Dat fietsen dat kon ik nog. Als je als scholier veel fietst, blijft dat volgens mij altijd in je lijf zitten.
Het ging boven verwachting goed, en nu ik een ligfiets heb, heb ik zelfs met zware tegenwind en regen geen moeite meer.
En ik verloor meer dan 10 kilo.
Mijn buikje verdween. Ik kocht broeken, drie maten kleiner. En toen ik een fietsbroek kocht en mezelf in de spiegel zag, dacht ik wow!
Geen schaamte meer!
Ik voelde me sterk en gezond. En stoer. Ik heb mezelf nog nooit stoer gevoeld. Dat is een gevoel dat een-na-laatste jongetjes niet kennen. Die zijn alleen maar blij dat ze de laatste niet zijn.
En toen herinnerde ik me dat ik iets gelezen had over koud douchen. Dat was iets voor stoere mensen. Zou ik dat ook kunnen? In de kerstvakantie ging ik proberen. En ja, ook dat lukte.
Wat nog bijzonderder was is dat ik na het douchen mijn lijf durfde te voelen. Dat is al minder blubberig, en nu het helemaal koud is, voelt het zelfs fijn aan.
Een strak koud lijf om trots op te zijn.
Je hebt geen idee wat dat voor mij betekent.
Dat is waarom ik elke dag die kraan een ruk geef.
Wat mooi! Houden van je lijf is niet iedereen gegeven en jou nu wel. Eindelijk!
Ik douche koud vanwege de theorie van Wim Hof, de IJSman. Het versterkt je auto-immuunsysteem en het werkt echt. Snotter altijd de hele winter maar dat is nu niet meer gebeurd.
En ik vind het inmiddels heerlijk!